Ryga – ciekawe miejsca stolicy Łotwy

Tagi

Bremeńscy muzykanci, ciekawe miejsca w Rydze, co zobaczyć w Rydze, Dodo Hotel, Koci dom, park Bastejkalns, Pomnik wolności, Rożengrals, Ryga, Sobór Narodzenia Pańskiego, Trzej bracia, Wizz Air, Łotewska Akademia Nauk

W czerwcu 2014 roku byłam w Rydze – stolicy Łotwy. Miasto to jest wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego UNESCO. Opinie na temat tego miasta są różne. Mnie się ono podobało – dobre miejsce na spędzenie weekendu. Mam nadzieję, że opis Was zachęci do odwiedzenia tej stolicy.

Można polecieć samolotem linii Wizz Air z Gdańska do Luton (Anglia) i z Luton do Rygi. Wizz Air lata kilka razy dziennie z Gdańska i można bez problemu podpasować przesiadki. Można też się dostać innymi środkami lokomocji oraz innymi połączeniami lotniczymi.

Z lotniska do centrum Rygi można dojechać autobusem nr 22.
Jeżeli mieszka się blisko centrum to nie potrzeba komunikacji miejskiej do przemieszczania się. Po mieście jeżdżą tramwaje.

Mieszkałam w Dodo Hotel – dobra lokalizacja, czysty, z dobrze działającym wifi.

http://www.dodohotel.lv/en/index.html

Zaczęłam zwiedzanie późnym popołudniem od dzielnicy Spikeri. Znajdują się tutaj stare magazyny, widać wieżę radiowo-telewizyjną wysoką na
368 metrów. Wieżę można zwiedzać i jest tam taras widokowy, z którego roztacza się wspaniała panorama Rygi. Niestety, ale my nie mieliśmy zbyt dużo czasu i tam już nie poszliśmy. Panoramę Rygi można też obejrzeć z wieży kościoła Św. Piotra, bilet kosztuje 7 EUR.

To z kolei jest luterański Kościół Serca Jezusowego. Wybudowany jako drewniany w 1635 roku. Obecna budowla jest już czwartą ponieważ poprzednie zostały zniszczone podczas wojen i pożarów.

Znajduje się tutaj również budynek Łotewskiej Akademii Nauk (108 metrów wysokości) – siostra naszego Pałacu Kultury i Nauki. Jednak nasz Pałac Kultury i Nauki jest dużo wyższy – ma 237 metrów (ze wspornikiem antenowym).
  

Z ciekawostek podaję poniżej gdzie znajdują się pozostałe takie budynki:
– Uniwersytet Moskiewski im. M. Łomonosowa
– Hotel Ukraina w Moskwie
– Ministerstwo Spraw Zagranicznych w Moskwie
– Hotel Leningradskaja w Moskwie
– Czerwone Wrota czyli Ministerstwo Rolnictwa w Moskwie
– Blok mieszkalny Kotielniczieskaja w Moskwie
– Blok mieszkalny Kudrinskaja w Moskwie
– Dom Wolnej Prasy w Bukareszcie
– Hotel Crowne Plaza (kiedyś Hotel Drużba) w Pradze
– Hotel Ukraina w Kijowie

Obok Akademii Nauk znajduje się Kościół Zwiastowania NMP. Początkowo wybudowany jako drewniany w 1778 roku, spłonął w 1812 roku i ponownie został odbudowany. Przechowywana jest tutaj ikona Św. Mikołaja.

Bazar Miejski – niedaleko dworca, w okolicach rzeki Dźwiny stoi pięć wielkich hangarów. Są to dawne, niemieckie hangary lotnicze. W czasie I Wojny Światowej stały tu słynne Zeppeliny. Dziś bazar ten jest jednym z największych we wschodniej Europie. Dziennie odwiedza go tysiące ludzi. Można tu kupić produkty miejscowych rolników, ale również egzotyczne owoce, rękodzieło, odzież itd. Niestety podczas mego pobytu zobaczyłam już tylko kramy z kwiatami.

A to już Wieża zegarowa wybudowana w 1965 roku. Jest to jedna z najbardziej rozpoznawalnych budowli Rygi. Wysokość wieży (bez napisu) to
43 metry. Na górze wieży znajduje się restauracja.

Następnego dnia zobaczyłam Pomnik wolności – ten symbol łotewskiej wolności i niepodległości stoi w centrum Rygi. Całkowita wysokość pomnika to 35 metrów. Został odsłonięty w 1935 roku. Na jego szczycie znajduje się kobieta symbolizująca wolność, a w dłoniach trzyma trzy gwiazdy symbolizujące trzy historyczne regiony Łotwy: Inflanty, Kurlandię z Semigalią oraz Łatgalię.
  

Koło pomnika znajduje się bardzo ładny Park Bastejkalns, którym możemy dojść do Opery. W parku jest most zakochanych z wiszącymi kłódkami.

To już budynek Opery – wzniesiony w greckim stylu klasycystycznym z okazałą północno-wschodnią fasadą udekorowaną portykiem kolumn jońskich i grupą alegorycznych postaci. Teatr otwarto w 1863 roku. W latach 1837–1839 w Rydze pracował słynny kompozytor Richard Wagner.

Katedra i plac katedralny – kamień węgielny pod budowę katedry położono w 1211 roku. Na przełomie XIV i XV wieku uległa przebudowie. W 1775 roku wieżę katedry częściowo rozebrano i przebudowano. Obecny kształt katedry to wynik prac z przełomu XIX i XX wieku. Plac katedralny jest największym placem w Rydze i stoi wokół niego wiele interesujących budynków.

Trzej bracia – to trzy sąsiadujące z sobą kamienice umiejscowione przy ulicy Maza Pils, blisko katedry św.Jakuba. Biały dom uważany jest za najstarszy zachowany budynek mieszkalny w Rydze (datowany na XV wiek). Żółty dom pochodzi z 1646 roku, a zielony został zbudowany w XVII wieku jako kamienica czynszowa. Budynki zostały odnowione w latach pięćdziesiątych XX wieku. Obecnie w kompleksie mieści się siedziba Muzeum Architektury Łotwy.

Katedra Św. Jakuba – kościół gotycki, wieża ma 86 metrów. Po uzyskaniu niepodległości przez Łotwę w XX wieku przekazano świątynię katolikom.
  

„Bremeńscy muzykanci” – pomiędzy kościołami Św. Piotra i Św. Janów jest piramida 4 zwierząt. Tworzą ją: osioł, pies, kot i kogut. Piramida stanęła tutaj w 1990 roku i była darem od Bremy – partnerskiego miasta Rygi. Legenda mówi, że gdy dotkniesz nosa osła spełni się pomyślane w tym momencie życzenie:)

Dom Bractwa Czarnogłowych – najpiękniejsza budowla Placu Ratuszowego. Zburzony w 1941 roku. Wyświęcenia odnowionego domu dokonano 9 grudnia 1999 roku.
Od drugiej połowy XV w. budynek ten dzierżawiła organizacja Czarnogłowych – kupców ryskich w stanie kawalerskim. Ryska organizacja Czarnogłowych istniała w latach 1416-1939, powstała od bractwa Świętego Jerzego. Patronem Czarnogłowych był Św. Maurycjusz, którego symbolem jest głowa murzyna i znajduje się ona w herbie organizacji.

W Rydze jest sporo budynków secesyjnych
  

Koci Dom – budynek usytuowany na ryskim Starym Mieście przy ulicy
Meistaru 10. Został zbudowany w 1909 roku według projektu Friedricha Scheffela. Jest to secesyjny budynek stylizowany na architekturę średniowieczną. Znany jest głównie ze względu na rzeźby dwóch kotów z charakterystycznie wygiętymi grzbietami i uniesionymi ogonami. Rzeźby te umieszczone są na dachu budynku.
Legend o tym budynku jest kilka i tak naprawdę to nie wiadomo, która z nich jest najbliższa prawdy.

Obok Kociego Domu jest uliczka z klepsydrą
  

Sobór Narodzenia Pańskiego – to największy kościół prawosławny w Rydze. Cerkiew została wybudowana pod koniec XIX wieku.
  

Z innych miejsc do zwiedzania jest też Zamek Ryski, Art Nouveau, Synagoga Miejska, Zoo, mury obronne oraz liczne cerkwie czy kościoły.
Niebawem można będzie znowu zwiedzać Muzeum motoryzacji

http://www.motormuzejs.lv/pub/

To co mi się podobało też w tym mieście to, że żyje ono nocą. Jest bardzo dużo knajpek i restauracji.

Jest w tym mieście Kabaret Burlesque. Jednak opinie ma bardzo negatywne i więcej ma wspólnego z kabaretem niż burleską.

Na jednym z placów postawiono rzeźby na sprzedaż.
Ropucha kosztuje 3500 EUR🙂

Obok placu ze zwierzętami, w bocznej uliczce jest restauracja Rożengrals.

http://rozengrals.lv/en/

Przykładowe ceny
  

Piękna cerkiew i klasztor w Zwierkach

Tagi

Cerkiew Św. Męczennika Gabriela, Podlasie, prawosławny klasztor żeński, Zwierki

Jeżeli będziesz na Podlasiu i po drodze możesz zobaczyć Zwierki (około 15 km od Białegostoku) to zajedź tutaj. Właśnie w tym miejscu mieści się jeden z pięciu prawosławnych klasztorów żeńskich w Polsce.
Obecnie w monasterze przebywa około 30 sióstr.
28 kwietnia 1996 roku arcybiskup Sawa dokonał położenia kamienia węgielnego pod cerkiew pod wezwaniem Św. Męczennika Gabriela. Pierwszą liturgię w cerkwi odprawiono w 2003 roku, w dzień święta męczennika Gabriela.
Polichromia na ścianach cerkwi została wykonana przez ikonografów z Moskwy.

  

Spacer po Florencji

Tagi

Basilica di San Lorenzo, Caravaggio, Da Vinci Alive, Galeria Uffizi, Galleria del Costume, Giardino Bardini, Giardino Boboli, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Most Złotników, Museo degli Argenti, Museo delle Porcellane, Raffaello Sanzio, Sandro Botticelli, Tycjan

Mój kolejny dzień we Florencji to była piękna niedziela (11.10.2015), w dodatku ciepło 23 stopnie. Zatem najpierw udałam się do Basilica di San Lorenzo. Bazylika jest trójnawowa i została założona na planie krzyża łacińskiego. Fasada frontowa jest pozbawiona okien, z trzema portalami wejściowymi. Są tutaj bardzo ładne dwa dziedzińce arkadowe.

  

Potem była katedra i baptysterium. Wejście do katedry jest darmowe. Natomiast bilet do baptysterium i na wieże kosztuje 10 EUR. Nawet jeżeli tylko chce się zobaczyć baptysterium trzeba zapłacić 10 EUR.
O godzinie 10:20 przechodziła koło baptysterium parada udająca się do wnętrz Museo di Palazzo Vecchio (pisałam o tym muzeum w poprzednim poście).
  

Następnie udałam się przez Most Złotników do Ogrodów Boboli jakie chciałam zobaczyć. Pomyślałam, że najpierw kupię bilety, a wrócę do nich po obejrzeniu Galerii Uffizi. Niestety przed Ogrodami również była kolejka, jednak bardzo szybko kupiłam bilety. Są różne opcje tych biletów. Ja kupiłam bilet za 10 EUR i w ramach niego można obejrzeć:
– Museo degli Argenti  http://www.museodegliargenti.it/
– Galleria del Costume (Galeria kostiumów)
– Museo delle Porcellane (Muzeum porcelany)
– Giardino Bardini
– Giardino Boboli
Na bilecie jest godzina wejścia, ale nam jej potem nie sprawdzono.

Po zakupieniu biletu udałam się w drogę powrotną do Galerii Uffizi. Miałam bilet na 11:30. Koszt biletu zakupionego przez internet to 24,50 EUR.

http://www.uffizi-gallery-tickets.com/en/tickets/uffizi/

Ponieważ bilet miałam tylko w komórce to musiałam udać się do specjalnego miejsca blisko wejścia głównego, aby otrzymać bilet wydrukowany. Potem z tym wydrukowanym biletem okazało się, że musiałam stanąć w kolejce, gdzie stoją ludzie z biletami (to był szok! są dwie kolejki: jedna z ludźmi z biletami, a druga bez biletów). Poszłam zatem zapytać czy jest realna szansa, że wejdę na 11:30. Przede mną stali ludzie z biletami na 10:30. Okazało się, że tak. No i rzeczywiście zaczęli wpuszczać około 11:20. Zatem należy być na pewno szybciej niż godzina na bilecie bo jak zaczną wpuszczać szybciej i się nie zdąży to potem trzeba czekać godzinę na wejście. Po wejściu do Galerii należy oddać do szatni parasole i plecaki, torebki można mieć z sobą. W Galerii jest bardzo gorąco, więc najlepiej zostawić też wierzchnie okrycia jednak należy je włożyć do dużych plecaków, które pozostawiamy w szatni (samych okryć nie przyjmą). W Galerii byłam ponad 3 godziny i naprawdę wyszłam zmęczona.
W Galerii można zobaczyć między innymi obrazy:

Sandro Botticelli: Narodziny Wenus

Sandro Botticelli: Madonna z dzieciątkiem i aniołami

Sandro Botticelli: Madonna z dzieciątkiem i owocem granatu

Tycjan: Wenus z Urbino

Tycjan: Portret mężczyzny

Michał Anioł: Święta rodzina

Caravaggio: Bachus

Leonardo da Vinci: Zwiastowanie

Obrazy Raffaello Sanzio
  

Są też wspaniale zdobione sufity czy sale z rzeźbami

Przyjrzyjcie się też tej rzeźbie uważnie:)

Widok na Most Złotników z Galerii Uffizi

Jest tutaj też makieta Florencji

Koło Galerii Uffizi można również zrobić w 3 minuty swoją karykaturę za 5 EUR.

Potem udałam się do Ogrodów Boboli. To największy park we Florencji. Rozciąga się na 11 hektarach. Założony został w 1549 roku, a udostępniony publiczności w 1766 roku. W 2013 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. To ogród w stylu francuskim z licznymi fontannami i rzeźbami. Został założony na wzgórzu o tej samej nazwie i widoczne jest z niego niemal całe miasto. Koniecznie znajdźcie mapę (jest ich kilka) – bez niej możecie nie zobaczyć wszystkich atrakcji.


Polecam też całodzienny pobyt w tym miejscu – zwłaszcza jak jest piękna pogoda. Można wziąć z sobą kanapki i zrobić tutaj piknik.

Skręcając w prawo od wejścia udałam się do Galerii kostiumów
  

Z Galerii kostiumów zawróciłam na główną drogę i wspięłam się do góry na szczyt gdzie mieści się Muzeum porcelany

ze szczytu koło muzeum roztacza się piękny widok

Potem odnalazłam Fontannę na wyspie

Jak widać ze zdjęć jest sporo schodów lub też stromych ścieżek (można się nachodzić:))

  

Co jakiś czas spotyka się tabliczki z drogowskazami do ciekawych miejsc

Pokazałam tylko kilka miejsc w tym Ogrodzie. Jest tutaj również dużo rzeźb i innych budynków wartych obejrzenia.

http://www.gardenvisit.com/garden/giardino_di_boboli

Pod poniższym linkiem znajdują się informacje dotyczące biletów i godzin otwarcia

https://www.polomuseale.firenze.it/en/musei/index.php?m=boboli

Po Ogrodach zobaczyłam „Da Vinci Alive” w Auditorium S. Stefano al Ponte. Bilet kosztuje 10 EUR. I moim zdaniem szkoda czasu na tę prezentację. Zapowiadało się z ulotki ciekawie, a pozostało wielkie rozczarowanie…
  

A to taka okienna ciekawostka Florencji:)

Jeszcze jedna uwaga:
Kartki pocztowe kosztują 0,50-1 EUR (ja w takich cenach kupowałam). Znaczki do Polski są za 2 EUR. Jak do Warszawy kartki idą kilka dni, to w inne rejony naszego kraju nawet 3 tygodnie (szokujące, bo wysyłane były tego samego dnia i wkładane do tej samej skrzynki pocztowej).

Mam nadzieję, że pojedziecie do Florencji i zobaczycie to piękne miasto.

Florencja – co warto zobaczyć

Tagi

Chiesa di San Carlo, Florencja, Mercato Centrale, Mia Cara Hotel, Migone, Museo di Palazzo Vecchio, Nerone Trattoria, Pylones, Ricami Veronica, Secret Spaces, Snack Self Service Marchetti, Venchi

W dniach 9-12 października 2015 ponownie odwiedziłam Pizę i Florencję. Pizę opisałam już wcześniej – podczas wyjazdu w 2014 roku. Dodałam do tego tekstu jedynie kilka spostrzeżeń zatem jak się tam wybieracie to przeczytajcie – może te informacje Wam się przydadzą.

https://magictravelsaroundtheworld.wordpress.com/2015/09/20/piza/

Skupiam się bardziej na Florencji ponieważ w zeszłym roku miałam za mało czasu na to miasto. Uważam, że spokojnie można tutaj pobyć tydzień, a może i dłużej. Lubię atmosferę tego miejsca, zabytki i „wyluzowanie” jakie potrafi ono dać człowiekowi żyjącemu w ciągłym zabieganiu.
Część Florencji opisałam poniżej. Naniosłam tam też pewne uwagi do tekstu, aby nie powielać pisania o tych samych miejscach.

https://magictravelsaroundtheworld.wordpress.com/2015/09/25/florencja/

Teraz napiszę o miejscach nowych, które udało mi się zobaczyć podczas tegorocznego pobytu.
Koszt biletu z Pizy do Florencji to 8,10 EUR. Kupowałam od razu też powrotny w tej samej kwocie – można wsiąść do pociągu o dowolnej godzinie. Pociąg jedzie godzinę.

Bilety należy skasować w kasowniku

Zazwyczaj na czymś się oszczędza, ale potem ponosi się tego konsekwencje. Ja postanowiłam zamieszkać blisko centrum (zarówno dworca kolejowego jak i Duomo). Zamieszkałam w Hotelu Mia Cara. To 3* hotel mieszczący się na
Via Faenza 90. Idzie się do niego brukowaną uliczką.
  

Pokoje są bardzo ładne, z łazienkami, a za oknem miałam taki widok:)

http://www.miacarahotel.com/index.asp?ln=it&c=1

Obok hotelu jest dużo restauracji i ciekawych miejsc, w których można zjeść wspaniałe jedzenie. Z pobliskich miejsc odwiedziłam Trattorię Nerone. To miejsce z bardzo ładnym wnętrzem i pysznym jedzeniem.

http://www.trattorianerone.it/

W sobotę niestety padało (nie lało) zatem skupiłam się na zwiedzaniu muzeów. Myślałam, że rozpocznę zwiedzanie od Galerii Uffizi, ale zobaczyłam ogromną kolejkę (niestety zawsze tak tam jest). Po zapytaniu Pani z muzeum dowiedziałam się, ze mam szansę wejść za 1,5 godziny – co było bezsensem bo muzeum to jest czynne tylko do 18:30, a była już 16:00. Nie chcąc tracić czasu poszłam do sąsiedniego Museo di Palazzo Vecchio. Tak wygląda z zewnątrz, obok jest fontanna.
Pałac usytuowany jest na północnej pierzei Piazza della Signoria. Zaprojektował go Arnolfo di Cambio w kształcie masywnego bloku na planie czworokąta. Jest to trzykondygnacyjna budowla zwieńczona blankami, ozdobiona charakterystyczną, wysoką (94 m) wieżą z tarasem. Budowę pałacu rozpoczęto w 1299 roku. Wieżę ukończono w 1310 roku. Początkowo Pałac Vecchio był siedzibą republiki florenckiej, w okresie późniejszym pełnił rolę ratusza.
  

Na szczęście kolejka nie była duża i szybko znalazłam się przed kasą. Koszt biletu do muzeum to 10 EUR. Można też kupić inne opcje biletu np. muzeum + wieża (warto kupić bilet na wieżę jeżeli na żadnej do tej pory się nie było; tutaj jest winda). Ja już byłam na innych wieżach we Florencji, zatem tę sobie darowałam – wolałam skupić się na wnętrzach. Poniżej są ceny biletów w różnych kombinacjach oraz informacja o godzinach otwarcia tego muzeum.

http://museicivicifiorentini.comune.fi.it/en/palazzovecchio/informazioni.html

Możemy zwiedzić to muzeum również z tabletem

https://www.florence-tickets.com/pl/zwiedzanie-palazzo-vecchio-z-tabletem.html

Jak możecie to już pierwszego dnia pobytu zarezerwujcie sobie wycieczkę tzw. Secret Spaces (Tajne przejścia) w Museo di Palazzo Vecchio. To specjalna wycieczka, która trwa 1,5 godziny. Niestety nam się nie udało – najbliższe wejście było na 11:30 następnego dnia w języku hiszpańskim. Poszłabym na tę wycieczkę, ale w międzyczasie stojąc w kolejce po bilety było wifi i zdołałam zarezerwować bilety do Muzeum Uffizi właśnie na najbliższą wolną godzinę czyli na niedzielę na 11:30:)

A tutaj są opinie na temat tej wyprawy Secret Spaces – sami oceńcie czy warto się na nią skusić

http://www.tripadvisor.com/ShowUserReviews-g187895-d2004221-r184629875-Museo_di_Palazzo_Vecchio-Florence_Tuscany.html

Mam nadzieję, że ten długi opis komuś pomoże:)

Zatem co można zobaczyć w Museo di Palazzo Vecchio. Najpierw zwiedza się Salę Pięciuset (Salone dei Cinquecento) z pięknym sufitem, malowidłami i rzeźbami. Trwała akurat jakaś konferencja, ale jak widać nie przeszkadza to w zwiedzaniu – gratuluję Włochom takiej koncepcji, u nas byłoby to nie do pomyślenia.
Freski zdobiące salę mieli namalować dwaj wielcy mistrzowie renesansu: Michał Anioł i Leonardo da Vinci, jednak ich projekty nie zostały nigdy zrealizowane. W drugiej połowie XVI wieku zamalowano nieudane fragmenty malowideł. Na ścianach i suficie pojawiły się wtedy freski sławiące Kosmę I autorstwa Giorgia Vasari. Wystrój Sali uzupełniają marmurowe rzeźby m.in. dzieło Michała Anioła pt. Geniusz unicestwiający Dziką Bestię czy Herkules i Diomedes autorstwa Vincenzo de Rossi (na zdjęciu).

  
Kolejne sale też są bardzo ozdobne.

  

Jest też Maska Dantego Alighieri

oraz sala map

a w niej jedno z sekretnych przejść jak popatrzycie uważnie to znajdziecie je na poniższym zdjęciu:)

Z Pałacu możemy zobaczyć taki widok na Florencję

To było jedyne muzeum, które zdążyłam obejrzeć w sobotę. Byłam tam około 1,5 godziny.

Potem zdołałam jeszcze zobaczyć kościół Św. Karola (Chiesa di San Carlo).
  

Nocą pochodziliśmy po Florencji – polecam
  

No i koło naszego noclegu okazało się, że jest wspaniała hala z jedzeniem (Mercato Centrale). Koniecznie musicie tutaj zajść jak będziecie w tym mieście! Przede wszystkim jedzą tam Włosi co oznacza, że nie jest to miejsce robione pod turystów. Pokazałam jak to miejsce wygląda dniem i nocą. Za dnia jest sporo kramów z różnościami.
  

Mieści się tutaj szkoła gotowania

oraz liczne stoiska przy których możemy zamówić różne dania; jest dużo stołów zatem nie ma problemu z miejscem do siedzenia

Z ciekawostek to znaleźliśmy truflę za 300 000 USD

Jedliśmy tutaj takie dania

http://www.mercatocentrale.it/

W Mercato Centrale jest informacja dotycząca punktów z jedzeniem oraz plakat informujący o wystawie w Palazzo Strozzi – od Van Gogha do Chagalla i Fontana. Wystawa trwa od 24.09.2015 do 24.01.2016. Niestety nam na nią nie starczyło już czasu ale zapowiada się wspaniale. Pod zdjęciami zamieściłam link do informacji o tej wystawie oraz materiał filmowy.
  

http://www.palazzostrozzi.org/mostre/divinebeauty/?lang=en

https://www.youtube.com/watch?v=LaMd4HsOJeo

Jedliśmy też w ciągu dnia w Snack Self Service Marchetti – znajduje się blisko Duomo. Wypróbowaliśmy te dwa typy makaronów ze zdjęcia – bardzo dobre.
  

Jest też fajny sklep z upominkami Pylones
  

http://www.pylones.com/en/boutique/Italy/151-Florence

Można też przywieźć oryginalnie zapakowany prezent ze sklepu Migone
  

http://www.yelp.com/biz/migone-confetti-firenze

Polecam również poniższą lodziarnię Venchi

http://www.venchi.com/uk/corporate/store/firenze/

Można też wykonać w prezencie fartuszek z imieniem czy inną rzecz – zrobiło się to we Włoszech bardzo popularne. Zarówno we Florencji jak i w Pizie widziałam punkty Ricami Veronica.

http://www.ricamiverona.it/

W kolejnym poście opiszę jeszcze inne miejsca we Florencji, które udało mi się zobaczyć.

 

Tykocin – warte zobaczenia miejsce na Podlasiu

Tagi

Białystok, bima, Dom Talmudyczny, Kościół Św. Trójcy, Mała Synagoga, Podlasie, Stefan Czarniecki, Tora, Wielka Synagoga, Zamek w Tykocinie

Tykocin oddalony jest o około 30 km od Białegostoku. Wcześniej pisałam o Kiermusach – Tykocin jest od nich oddalony o 5 km.
Tykocin nabył prawa miejskie w 1425 roku. Utracił je w 1950 roku i ponownie odzyskał w 1993 roku. Miasto przypomina charakterystyczny układ miasteczka żydowskiego.
Duży Rynek w Tykocinie to rozległy plac. W 1656 roku, po pożarze, przekształcono go w barokową kompozycję w kształcie trapezu. W jego centrum znajduje się pomnik Stefana Czarnieckiego – ważnej postaci historycznej związanej z tym miastem. Otrzymał on Tykocin i całe starostwo od króla Jana Kazimierza, jako formę wynagrodzenia za zasługi w wojnie ze Szwedami.

Z jednej strony Duży Rynek zamyka Kościół Św. Trójcy. Został on wybudowany dzięki Janowi Klemensowi Branickiemu w latach 1740-1750. Jest to barokowa świątynia typu bazylikowego. Wygląd zewnętrzny charakteryzują dwie wieże połączone z korpusem kościoła łukami. Wnętrze kościoła składa się z trzech naw, ściany są ozdobione polichromią, a ołtarz główny pozłacany. Kościół posiada zabytkowe, rokokowe organy.

  

Duży wkład w historię tego miasta mieli Żydzi. Pierwsze osadnictwo żydowskie sięga początków XVI wieku. Wybudowana w 1642 roku murowana Wielka Synagoga jest pamiątką ówczesnych lat. Podczas wojny hitlerowcy doszczętnie zdewastowali synagogę. W latach 1974-1978 przeprowadzono gruntowny remont i przebudowę. Do dziś można zwiedzić jej wnętrze. Obecnie jest to Oddział Muzeum Podlaskiego w Białymstoku.
Wnętrze przyciąga uwagę przede wszystkim ze względu na zdobnictwo ścian. Główna sala modlitewna ma 9 metrów wysokości. W jej centralnym miejscu znajduje się bima – podwyższone miejsce, stawiane w centrum Synagogi zbudowane w formie namiotu, altany z balustradą lub kratą i baldachimem. Wewnątrz znajduje się pulpit do czytania Tory.

  

Jest też Mała Synagoga zwana Domem Talmudycznym.
Wzniesiona w latach 1772 – 1798. Tutaj również mieści się Muzeum i restauracja z kuchnią żydowską.
  

W Małej Synagodze znajduje się zrekonstruowany piec z połowy XVI wieku. Fragmenty kafli (garnkowych, miskowych i ażurowych) formowanych na kole wraz z bryłkami gliny piecowej o łącznej wadze około 1000 kg zostały odkryte w latach 1993-1994 w Tykocinie. Przypuszczalnie piec wzniesiono w budynku karczmy. Wyjątkowość znaleziska zdecydowała o podjęciu próby rekonstrukcji wyglądu bryły pieca.
  

W Tykocinie jest również Zamek zrekonstruowany na fundamentach XVI wiecznego zamku królewskiego Zygmunta Augusta. Zrekonstruował go prywatny przedsiębiorca z Białegostoku. W Zamku znajduje się Muzeum, restauracja oraz pokoje gościnne. Zamek ma bardzo ciekawą historię. Był między innymi dwukrotnie zniszczony. Odwiedzali go polscy władcy: Zygmunt August, Stefan Batory, Wazowie, August II Mocny. Był tutaj nawet car Rosji – Piotr Wielki. Po zamku oprowadzał nas właściciel i pasjonująco opowiadał o tym miejscu.

A to widok z wieży zamkowej

http://www.zamekwtykocinie.pl/

Na narwiańskich łąkach, nieopodal Zamku, co roku odbywa się rekonstrukcja bitwy o Tykocin jaka miała miejsce podczas Potopu Szwedzkiego. To największa tego typu impreza plenerowa na Podlasiu.

Pod poniższym linkiem znajduje się film o Tykocinie

https://www.youtube.com/watch?v=haE8U4Ogff4

 

Kiermusy – miejsce na Podlasiu z Karczmą Rzym

Tagi

Aleja Dębów, Karczma "RZYM", Kiermusy Dworek nad Łąkami, Muzeum Oręża Polskiego im. Jerzego Hoffmana, Podlasie, Stanica Rzeczna Łabędzie

Kiermusy to miejscowość oddalona o 35 km od Białegostoku. Leżą między Narwiańskim i Biebrzańskim Parkiem Narodowym.

Pierwsze wzmianki o Kiermusach pochodzą z XV wieku. Znajdowały się tutaj polskie domy otwarte. Dworek nad Łąkami został stylizowany na wzór XVIII i XIX-wiecznych dworków. Wystrój również pochodzi z danej epoki (lampy, krzesła, stoły). Tutaj odbywa się również największy w Polsce
Jarmark Staroci i Rękodzieła Ludowego.

http://kiermusy.com.pl

Po dworku wybudowano kolejny budynek – Karczmę RZYM. Odkryto tutaj podmurówkę o wymiarach 30 metrów x 15 metrów. W rejonie tym nie było takich dużych stodół, a ponieważ znaleziono szczątki pieca chlebowego to pomyślano, że mogła znajdować się tutaj karczma.
Karczma jest zbudowana wg projektów z przełomu XVIII i XIX wieku. Na górze są pokoje mieszkalne ze stylowym wystrojem. Karczma nie jest restauracją, nie ma tutaj kart. Menu jest wypisane na desce przed wejściem i jest różnorodne, no i co ciekawe zmienia się codziennie. Porcje są bardzo duże. Na stałe w menu są np. śledzie po żydowsku czy smalec z 16-ma ziołami. Blisko Karczmy jest duży parking zatem nie ma problemu z zaparkowaniem samochodu.

Polecam skosztować podawanych tutaj potraw – naprawdę warto. Zupa podawana jest w bardzo dużym kubku, a ciasta są pyszne.

Zbudowano też czworaki dworskie, altanę „Zdrowia i Urody”, kryty basen, rosyjską banię imienia Rasputina (sauna).

Znajduje się tutaj również Aleja Dębów. Pierwszy dąb sadził K. Penderecki w 2001 roku, kolejny J. Maksymiuk. Następne były sadzone przez znanych Polaków którzy zawitali w to miejsce. Można zobaczyć dąb J. Kwaśniewskiej,
A. Hanuszkiewicza, J. Gajosa, K. Górskiego, I. Szewińskiej. Natomiast dąb
S. Moniuszki sadziła jego prawnuczka.

  
 

Gdy wyjdziemy z Karczmy Rzym, udajemy się w lewo do bramy wjazdowej, a następnie mijając bramę skręcamy w prawo i po przejściu paru metrów znowu skręcamy w pierwszą drogę (polną) w prawo. Idziemy tą drogą i mijamy Stanicę Rzeczną Łabędzie – kolejne miejsce gdzie możemy przenocować.

http://www.stanica-kiermusy.pl

Idziemy dalej drogą

aż napotkamy informację o Muzeum Oręża Polskiego imienia Jerzego Hoffmana. Położone jest nad samą Narwią, w miejscu dawnej granicy pomiędzy Wielkim Księstwem Litewskim, a Rzeczypospolitą. Muzeum mieści się
w wiernie odbudowanym kasztelu granicznym.

Przed przyjazdem należy koniecznie sprawdzić kiedy Muzeum jest czynne. Za naszej bytności (wrzesień 2015) niestety było zamknięte.

Jeżeli będziecie na Podlasiu to polecam zatrzymać się w tym miejscu.

Plaża miejska w Dojlidach, czyli największa piaskownica w Białymstoku

Tagi

Białystok, Dojlidy, Ośrodek Sportów Wodnych Dojlidy, plaża miejska

Ośrodek Sportów Wodnych „Dojlidy” położony jest w granicach administracyjnych Białegostoku, nad Zalewem Dojlidzkim.

http://www.miejskoaktywni.pl/

Dzięki środkom z Europejskiego Funduszu Regionalnego powstały na tym terenie m.in. nowe budynki: wielofunkcyjny z częścią gastronomiczną, dwa hangarowe na sprzęt sportowy i rekreacyjny, dwa kolejne z prysznicami i przebieralniami. Znajdują się tutaj także: pole kempingowe, miejsca na grilla, ognisko, place zabaw i siłownia na otwartym powietrzu. W obrębie zbiornika wodnego znajdują się: pomost głównego kąpieliska, tarasy drewniane wokół wyspy, port żeglarski (pomosty pomocnicze dla żaglówek, rowerów wodnych, łodzi ratunkowych), pomost dla sprzętu pływającego, pomosty dla wędkarzy.

Jeżeli przebywa się w okolicach Białegostoku w sezonie letnim to Ośrodek służy dostępem do piaszczystej plaży oraz wypożyczalnią sprzętu pływającego. Kąpielisko jest strzeżone. Dla dzieci zbudowano place zabaw na piasku: statek Ana Maria, linarium obrotowe, zestaw Karolinka, zestaw Balbinka oraz ściankę wspinaczkową. Można znaleźć tutaj również siłownię na świeżym powietrzu, boisko do plażowej piłki nożnej oraz boiska do plażowej piłki siatkowej. W Ośrodku są prysznice, punkty gastronomiczne i strzeżony parking.

Można tutaj także uprawiać nordic walking (do wypożyczenia 20 par specjalnych kijków). Przez cały rok działa tu także wypożyczalnia rowerów (szosowe i górskie) dla dzieci i dorosłych.

Zimą można pobiegać na nartach na specjalnie przygotowanej trasie (można skorzystać z wypożyczalni nart).

Poza sezonem letnim (1 września – 31 maj) wejście na plażę jest bezpłatne.

Ja byłam w tym miejscu już po sezonie i wieczorem dlatego jest tak pusto. Chciałam jednak pokazać to plażowe miejsce w Białymstoku.

Odwiedź przepiękne Muzeum Ikon w Supraślu

Tagi

Białystok, cerkiew Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy, Cerkiew Św. Jana Teologa, freski, Ikonostas, mandylion, Muzeum ikon w Sanoku, Muzeum ikon w Supraślu, Muzeum ikon w Warszawie, Pałac Buchholtzów, Podlasie, Supraśl

We wrześniu 2015 odwiedziłam również Supraśl – miejscowość oddalona
o 16 km od Białegostoku.
Znajduje się tutaj Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Apostoła Jana Teologa, Ławra Supraska – jeden z pięciu prawosławnych klasztorów męskich w Polsce.

Wjazdu do klasztoru strzeże barokowa brama – dzwonnica, zbudowana w roku 1752.

Przechodząc pod nią naszym oczom ukazuje się cerkiew Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy. Cerkiew zbudowana w latach 1503-1511 w stylu gotycko-bizantyjskim została w 1944 roku wysadzona w powietrze przez wycofujące się wojska niemieckie. Od 1985 roku jest rekonstruowana.
Cerkiew, sytuowana centralnie, otoczona jest z trzech stron budynkami klasztornymi w stylu barokowym pochodzącymi z XVII i XVIII wieku.
  

Pod poniższym linkiem znajdują się godziny zwiedzania:

http://www.monaster-suprasl.pl/zwiedzanie

Na terenie prawosławnego monasteru znajduje się również Cerkiew Św. Jana Teologa. Cerkiew została wzniesiona w 1888 roku. Obecnie spełnia funkcję świątyni pomocniczej.

W cerkwiach znajdują się Ikonostasy czyli przegrody. Stanowią granicę świata realnego i duchowego. Ikonostas oddziela w cerkwi część ołtarzową od nawy przeznaczonej dla wiernych. W pełni ukształtowany ikonostas powstał na Rusi, na przełomie XIV-XV wieku i składał się z kilku rzędów, gdzie każdy oddaje inną myśl teologiczną. Stanowi całkowicie zasłaniającą prezbiterium ścianę, z trojgiem wrót. Bardzo ważne są wrota środkowe, zwane carskimi, królewskimi lub bramą królewską. Przeznaczone są dla kapłana sprawującego liturgię. Niższe, boczne wrota, zwane są wrotami diakońskimi (albo południowymi – prawe i północnymi – lewe) przeznaczone są dla diakona i niższego kleru. Umieszczone są symetrycznie po obu stronach wrót królewskich.
Na zdjęciu znajduje się Ikonostas z Cerkwi Św. Jana Teologa, po prawej stronie jest Supraska Ikona Matki Boskiej.

Na terenie prawosławnego monasteru znajduje się również Muzeum ikon. Idąc do Muzeum ikon napotkamy krzyż z tablicą upamiętniającą miejsce, gdzie według klasztornych kronik zatrzymała się łódź wioząca mnichów z Gródka w poszukiwaniu dogodnego miejsca dla wspólnoty.

A to już budynek w którym mieści się Muzeum ikon.
W zbiorach jest około 1,2 tys. ikon.

Wchodzimy do pierwszej sali, już jej wnętrze robi niesamowite wrażenie. Opowiada ona o kanonie ikony. Cały czas słyszymy w tle śpiewy chóralne.

Prezentowany jest tu między innymi  mandylion – przedstawia oblicze Chrystusa wpisane w nimb krzyżowy, ukazane na białej chuście, przymocowanej za dwa górne rogi. Centralnym elementem kompozycji jest zamyślone, czasem surowe ale przede wszystkim miłosierne Oblicze Zbawiciela. Na jasnym tle chusty niemal idealnie symetrycznie po obu stronach głowy rozłożone są kosmyki długich włosów i brody. Wokół głowy Chrystusa znajduje się tzw. nimb krzyżowy, atrybut ikonograficzny przysługujący jedynie Zbawicielowi, przypominający o jego śmierci na krzyżu.

Kolejna sala opowiada o świątyni prawosławnej (cerkwi), a następne o kulcie Matki Boskiej. W jednej z sal jest też prezentowany film o powstawaniu ikon.

  
  

Jest też sala poświęcona świętym. Są ikony proroka Eliasza, Ewangelistów, świętych z czasów nowożytnych, zwłaszcza dużo jest ikon Św. Mikołaja (patrona podróżnych i żeglarzy) – ważnego dla Podlasia.

Najcenniejszym zbiorem w muzeum jest kolekcja ocalałych fresków ze zburzonej w 1944 roku cerkwi Zwiastowania NMP w Supraślu. Freski przedstawiały sceny z życia Zbawiciela i Matki Bożej, wyobrażenia archaniołów, apostołów i świętych.

  

Pantokrator (Wszechwładca) – w ikonografii Chrystus jest przedstawiany jako władca i sędzia Wszechświata.

Znaczenie kolorów w ikonach:

złoty – symbol blasku Boga i wspaniałości Królestwa Niebieskiego
biały – symbol boskiego światła, czystości
czerwony – kolor ciepła, miłości, energii życiodajnej; symbol Zmartwychwstania – zwycięstwa życia nad śmiercią; to również kolor krwi i ofiary Chrystusa
purpurowy – symbol władzy i dostojeństwa; jest to kolor spodnich szat Chrystusa podkreślających jego królewskość i władzę nad całym światem
błękitny – symbol Nieba, Matki Boskiej
zielony – symbol nadziei i odrodzenia, to również symbol Ducha Świętego
brązowy – symbol gołej ziemi, prochu, wszystkiego co czasowe i skazitelne
czarny – symbol zła, grobu, otchłani piekielnej

Nigdy nie używano w malarstwie ikon koloru szarego. Złączywszy w sobie czarne i białe, stawał się on kolorem niejasności, pustki i niebytu. Dla takiego koloru nie było miejsca w promiennym świecie ikony.

Mam nadzieję, że poniższe filmy jeszcze dodatkowo zachęcą Was do odwiedzenia tego miejsca

https://www.youtube.com/watch?v=EJu1aUknfts

https://www.youtube.com/watch?v=GeM1EAWZpZQ

Z tego zaś filmu możecie dowiedzieć się jak powstaje ikona.

https://www.youtube.com/watch?v=Yz4FRNCraoI

Jest też Muzeum ikon w Sanoku

https://www.youtube.com/watch?v=aWpOBxO__Aw

Jest również Muzeum ikon w Warszawie. Zostało otwarte w 2011 roku i mieści się na Ochocie przy ulicy Lelechowskiej 5 w starej kotłowni.

https://www.youtube.com/watch?v=7L1wtsx_xmw

W Supraślu znajduje się Pałac Buchholtzów – zbudowany został dla jednej z najzamożniejszych rodzin fabrykantów supraskich w latach 1892-1903 w stylu eklektycznym. Obecnie mieści się tutaj Liceum Sztuk Pięknych.

 

Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy

Tagi

Białystok, Choroszcz, Muzeum Wnętrz Pałacowych, Podlasie, rezydencja Jana Klemensa Branickiego, zegary gabinetowe, zegary kominkowe

We wrześniu 2015 roku odwiedziłam też Choroszcz – miejscowość oddaloną o 14 km od Białegostoku. Chciałam zobaczyć mieszczące się tam Muzeum Wnętrz Pałacowych.
Budowa tej letniej rezydencji Jana Klemensa Branickiego rozpoczęła się w 1725 roku. Powstała, gdy w Europie zaczęło być modne posiadanie wiejskich posiadłości położonych w bliskiej odległości od siedzib magnackich. Zespół pałacowo-parkowy tworzyły dwie oficyny, pawilony, kordegardy (wartownie) i niewielki pałacyk usytuowany na wyspie. Całość została uzupełniona wspaniałym parkiem. Prace nad rozbudową i upiększaniem rezydencji trwały do 1771 roku.
Po śmierci Hetmana, a potem jego żony Izabeli Branickiej (siostra króla Stanisława Augusta Poniatowskiego; Izabella poślubiając Hetmana miała 18 lat, a on 59) całość zaczęła podupadać. W 1840 roku posiadłość zaczął dzierżawić Christian August Moes i zbudował w tym miejscu fabrykę włókienniczą. Część zabudowy została wtedy zburzona. W 1915 roku pałac stał się własnością powstałego na terenie fabryki szpitala. Popadł w ruinę i w latach 30-tych XX wieku został rozebrany. Po II wojnie światowej zapadła decyzja o rekonstrukcji dawnej rezydencji.

Godziny otwarcia:
wtorek – niedziela 10:00-17:00
w poniedziałki i święta – nieczynne
środa – wstęp bezpłatny

Ostatnie wejście zwiedzających na wystawy odbywa się na 45 min. przed zamknięciem muzeum.

Bilet normalny kosztuje 6zł

http://www.muzeum.bialystok.pl/s,godziny-otwarcia-i-ceny-biletow,82.html

Tak wyglądają niektóre wnętrza na parterze
 

Pierwsze piętro zostało znacznie przebudowane w stosunku do stanu pierwotnego. W wersji oryginalnej mieściły się tutaj apartamenty dla znamienitych gości, składające się z sypialni, garderoby, a niekiedy i z gabinetu. Urządzone były z przepychem, pełne pięknych mebli, porcelany i obrazów w złoconych ramach.
Obecnie kondygnacja ta zyskała charakter reprezentacyjny, a zamiast małych pomieszczeń usytuowanych po obu stronach korytarza, powstały wnętrza typu salonowego.
Tak wygląda wystrój pierwszego piętra obecnie

Do 31 października 2015 roku jest też w Pałacu wystawa: Zegary kominkowe ze zbiorów Jerzego Kindziuka.
Zegary kominkowe pojawiły się w Europie w połowie XVIII wieku. Nazwę zawdzięczały włączeniu ich do tzw. garniturów czyli kompletów składających się z zegara i kandelabrów, ozdobnych waz lub obelisków, służących do dekoracji modnych w tym okresie kominków. Przyjęte nazewnictwo nie wykluczało ustawiania czasomierzy na innych meblach: komodach, stołach, konsolach, stąd ich druga nazwa zegary gabinetowe. Dominowała w nich tematyka mitologiczna, sceny ilustrujące wydarzenia historyczne czy inspirowane literaturą klasyczną.

W XIX wieku zegary kominkowe funkcjonowały niemal w każdym pomieszczeniu mieszkalnym. Były nie tylko przyrządem do mierzenia czasu, ale przede wszystkim elementem dekoracji wnętrz. Obudowy wykonywano ze złoconego brązu, marmuru, porcelany, łączono z alabastrem, malachitem, onyksem. Modne było odwoływanie się do sztuki i literatury, sięganie do znanych dzieł rzeźbiarskich i malarskich czy też modnych powieści. We wzornictwie przodowała Francja.

Augustów i Wigry

Tagi

Augustów, Dowspuda, Pałac Paców, Pokamedulski Klasztor, Studzieniczna, Wigry

We wrześniu 2015 roku odwiedziłam również Augustów i Wigry na Podlasiu. Bywam w tych rejonach co jakiś czas i postanowiłam te miejscowości ponownie odwiedzić w tym roku.

1. Augustów
To wspaniała miejscowość rekreacyjna. Bardzo się zmieniła w ciągu
ostatnich lat.
Kanał Augustowski zdobył tytuł jednego z 7 nowych cudów Polski w internetowym plebiscycie organizowanym przez National Geographic Traveler.
W centrum rynku jest fontanna i park. Za mojej bytności była też wystawa – 70ta rocznica Obławy Augustowskiej.

  

Augustów jest bardzo dobrze skomunikowany. Jeżeli nie mamy samochodu to możemy wybrać się z biurami podróży na wycieczki do Wilna, Trok, Kłajpedy czy Pałangi.

Pochodziłam trochę po mieście, a potem pojechałam samochodem do przystani skąd odpływają statki. Poza sezonem koniecznie trzeba wcześniej zadzwonić i zapytać o rozkład rejsów.

http://zeglugaaugustowska.pl/home/

Blisko przystani możemy przejść się też promenadą.

Augustów ma wiele atrakcji  http://www.augustow.pl/pl/atrakcje

Ciekawostką jest np. Escape room http://wpulapce.pl/

Z Augustowa można pojechać do Studzienicznej (to tylko 8 km
od Augustowa), gdzie znajduje się zabytkowy drewniany kościół, kaplica NMP oraz słynna studnia. Według miejscowych studnia ta zawiera cudowną wodę, która leczy choroby. Od tej studni pochodzi nazwa jeziora i miejscowości.

Z Augustowa można też pojechać do Dowspudy (22 km od Augustowa), gdzie znajdują się ruiny neogotyckiego Pałacu Paców. Byłam tam kilka lat temu i warto tam pojechać.

https://www.youtube.com/watch?v=r2sVfhkRGXE

Ja wybrałam się jednak do miejscowości Wigry (około 50 km od Augustowa). Byłam tam kilka lat temu i chciałam ponownie zobaczyć tę miejscowość.

2. Wigry
Tutaj mieści się Pokamedulski Klasztor. Jest on malowniczo położony na wzgórzu nad Jeziorem Wigry. W 1667 roku Jan Kazimierz nadał wyspę wraz z zabudowaniami i dużym kawałkiem puszczy Zakonowi Kontemplacyjnemu Kamedułów. Pobudowali oni tutaj kaplicę, kościół i zabudowania gospodarcze. W 1671 roku pożar strawił drewniane zabudowania i w 1694 roku przystąpiono do odbudowy dużego zespołu klasztornego już z cegły. Powstał kościół, 12 eremów (domów pustelniczych), refektarz, kaplica kanclerska (zwana domem królewskim), wieża zegarowa, Dom Furtiana i inne obiekty.
Obie wojny przyczyniły się do zniszczenia klasztoru. Po II Wojnie Światowej przystąpiono do odbudowy i stopniowej rekonstrukcji. Odbudowano kościół, eremy, refektarz, Domek Furtiana, kaplicę kanclerską i wieżę zegarową.


Klasztor można zwiedzać od 9:00 do 17:00
Bilety kupuje się w Domu Furtiana, cena:
– normalny 8zł; ulowy 4zł
Można też zwiedzać ten obiekt z przewodnikiem – 50zł


Przed wejściem do budynku w którym kupuje się bilety można kupić również pamiątkową monetę.
  

Idziemy dalej i kierujemy się na dzwonnicę.

A to już widok z dzwonnicy.

  

Kościół i zejście do krypty
  
  

W podziemiach kościoła znajdują się katakumby kamedulskie. Widoczne są w nich nisze ze szczątkami zmarłych ojców kamedułów oraz grobowiec biskupa wigierskiego Michała Karpowicza.

Katakumby można zwiedzać w sezonie letnim:
poniedziałek – sobota: 9:00 – 18:00
niedziela: 13:00 – 18:00
Zamknięte są w trakcie trwania okolicznościowych nabożeństw.
Poza sezonem najlepiej zadzwonić i zapytać się o możliwość zwiedzenia krypty.

Jest tutaj namalowany fresk z XVII wieku „Taniec śmierci”. Śmierć, która jest przedstawiona w postaci kościotrupa zaprasza zakonnika do wspólnej zabawy. Jednak palcem wskazującym prawej ręki pokazuje, ze taniec ten skończy się w jednej z nisz.

Natomiast w tym budynku, znajdującym się obok kościoła, mieści się Muzeum Jana Pawła II. Przebywał on tutaj w dniach 8-10 czerwca 1999 roku.
Muzeum składa się z Kaplicy Papieskiej, Apartamentów Papieskich i Biblioteki.
W sezonie jest czynne w godzinach: 10:00 – 18:00

Obok Muzeum jest również restauracja

W kompleksie tym można również zanocować

http://www.wigry.pro/