Barcelona – Tibidabo

Tagi

Barcelona, Bazylika Sagrat Cor, Hiszpania, Parc d’Atraccions, Temple Expiatori del Sagrat Cor, Tibidabo, wieża telekomunikacyjna w Barcelonie

Tibidabo to najwyższe wzgórze (512 m n.p.m.) leżące w paśmie górskim Serra de Collserola, wznoszącym się tuż za Barceloną. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego tibi dabo (dam ci) i nawiązuje do sceny kuszenia Chrystusa przez szatana na górze. Wzgórze oferuje turystom nie tylko wspaniałe widoki na całe miasto i wybrzeże, ale również jest miejscem zapewniającym rozrywkę.

Można się tutaj dostać na kilka sposobów. Ja pojechałam Tibibus T2A-
jest to bezpośredni autobus z Placa de Catalunya do Tibidabo.
Przystanek znajduje się na Placa de Catalunya pod tym budynkiem koło niebieskiego autobusu ze zdjęcia.
Koszt biletu w jedną stronę to 2,95 EUR.


Jeżeli mamy więcej czasu to można dostać się na wzgórze jadąc najpierw autobusem numer 17 lub kolejką FCG z Placa de Catalunya do Avinguda del Tibidabo. Dalej możemy pojechać lokalną atrakcją czyli Błękitnym Tramwajem. Tym zabytkowym wagonem dotrzemy na Placa del Doctor Andreu, gdzie przesiadamy się na kolej zębatą Funicular del Tibidabo, którą docieramy na szczyt. Tramwaj i kolejka kursują od 1901 roku.

W opcji jaką ja wybrałam autobus jechał taką drogą.

Parc d’Atraccions – wesołe miasteczko znajdujące się na zboczach wzgórza

Nietypowe, bo po pierwsze jedno z najstarszych na świecie. Powstało
w 1901 roku, a wiele oryginalnych pochodzących z tamtego okresu atrakcji nadal funkcjonuje. Nie ma tutaj wiele nowoczesności, jest za to klasyczny diabelski młyn oferujący wspaniałe widoki na Barcelonę, czy charakterystyczny czerwony samolot, który od 1928 roku kręci kółka dając pasażerom wrażenie lotu nad Barceloną. Część z tych atrakcji można zobaczyć w filmie Woody Allena pt. „Vicky Cristina Barcelona”.

Są też zjeżdżalnie.

Park oferuje fajną, całodniową rozrywkę dla rodzin z dziećmi. Co dokładnie oferuje Tibidabo, warto sprawdzić na stronie parku. Koniecznie należy również zobaczyć w jakich dniach i godzinach jest on otwarty – zależne jest to od pory roku.

http://www.tibidabo.cat/en/

Cena biletu wstępu do parku to 28,50 EUR dla osoby dorosłej, 10,30 EUR dla osoby o wzroście poniżej 120 cm, dzieci o wzroście poniżej 90 cm wchodzą za darmo, pod opieką osoby dorosłej. Widziałam jak Pan mierzył dziecko specjalną miarką.

Bazylika Sagrat Cor (Temple Expiatori del Sagrat Cor)

Ponad wesołym miasteczkiem wznosi się budynek bazyliki Sagrat Cor, czyli Kościoła Serca Jezusowego. Świątynia jest dziełem katalońskiego architekta Enrica Sagniera i wzorowana była na paryskiej Sacre-Coeur. Budowa trwała od roku 1902 do 1961. Kopułę wieńczy posąg Jezusa Chrystusa z uniesionymi rękami, nawiązujący do słynnej statuy z Rio de Janeiro. Kościół jest udostępniony do zwiedzania, wstęp jest bezpłatny. Można również skorzystać z windy i wyjechać na jedną z wież, aby podziwiać widoki – koszt biletu 3 EUR.

Widok na miasto z drugiej strony tego placu.

Tutaj też są kłódki:)

A to już Bazylika i jej wnętrze.
  
  
 

Następnie wychodząc z bazyliki można iść na jej kolejny poziom bocznymi, zewnętrznymi schodami. Wchodzi się na taras i z niego można wejść do wnętrza.
  

Z kolei z tarasu bazyliki roztacza się taki widok.

Widać też budynek restauracji znajdującej się blisko wejścia do bazyliki.

Widać również wysoką na 288 metrów wieżę telekomunikacyjną. Wieża stoi na szczycie wzgórza wznoszącego się 445 m n.p.m. Przeszklona winda wwozi pasażerów na samą górę w ciągu 3 minut. Przypominającą igłę wieżę utrzymuje 12 potężnych stalowych lin. Ma ona 13 poziomów, na najwyższym znajduje się obserwatorium z teleskopem oraz platforma widokowa.

Na zwiedzanie wzgórza Tibidabo należy przeznaczyć sobie ok. 4 godzin (wraz z dojazdem, gdy są korki możemy jechać w jedną stronę ponad godzinę). Jeżeli chcemy skorzystać z atrakcji parku rozrywki trzeba przeznaczyć na pobyt tutaj już cały dzień.

Reklamy

Barcelona – Akwarium

Tagi

Aquarium Barcelona, Barcelona, Cyrk Raluy, Hiszpania, L’Aquàrium de Barcelona

29 grudnia 2015 roku odwiedziłam również L’Aquarium de Barcelona. Akwarium to położone jest w łatwo dostępnym miejscu, na molo w Starym Porcie, czyli na przedłużeniu La Rambla.

Bilet kosztował 20 EUR.
Kupiłam bilet o 19:21 i niższe piętro było czynne do 21:00, a wyższa kondygnacja do 21:30.

http://www.aquariumbcn.com/?lang=en

To jeden z największych obiektów tego typu w Europie. Znajduje się w nim ponad 11000 zwierząt 450 gatunków. Mieści się w szklanym budynku i prezentuje głównie hiszpańskie wybrzeże Morza Śródziemnego;  tamtejszym rezerwatom przyrody, np. delcie Ebro i wyspom Medes na Costa Brava poświęcono osobne zbiorniki. Są tutaj też przedstawiciele mórz tropikalnych.

Miałam jednak inne wyobrażenie o tym Akwarium – niestety dla mnie to miejsce było całkowitym rozczarowaniem… Dzieci chyba mają większą frajdę.

Na dolnym poziomie znajduje się kilka dużych akwariów. Opisano co w nich można znaleźć, ale niektórych fajnych ryb nie udało się w ogóle zlokalizować.

Jest tutaj 80-metrowy szklany tunel z ruchomym chodnikiem. Wystarczy wejść na niego i stojąc w miejscu zobaczyć nad głowami przepływające rekiny, płaszczki i inne ryby. Ważne, że przejeżdżając całą trasę na ruchomym chodniku bądź przechodząc ją obok (też jest taka możliwość) można wrócić tam ponownie.

Potem mijamy kolejne sale.

Na piętrze jest sporo rzeczy dla dzieci. Można z bliska oglądać ryby.

Są też pingwiny.

Wycieczka kończy się w sklepie z pamiątkami. Można tutaj kupić gadżety, maskotki, zabawki, książki czy filmy.

Blisko wejścia do Akwarium była bardzo duża kolejka ponieważ akurat przyjechał Cyrk Raluy. Przedstawienia mają oparte przede wszystkim na akrobatyce i sztuczkach.

https://www.youtube.com/watch?v=W4CvMZwfVsA

 

Katedra w Barcelonie

Tagi

Barcelona, Hiszpania, katedra w Barcelonie

W poprzednim poście pisałam o Palau de la Musica Catalana.
Katedra Św. Eulalii mieści się na Pla de la Seu i znajduje się bardzo blisko tego Pałacu Muzyki Katalońskiej.

http://www.catedralbcn.org/index.php?lang=en

Można wejść tutaj darmowo, ale z tego co się dowiedziałam nie wjedziemy na dach – za to trzeba zapłacić. Ja byłam w godzinach, gdzie można zwiedzić katedrę odpłatnie za 7 EUR, ale za to można zobaczyć wszystko.
Budowę gotyckiej katedry z romańską kaplicą (Capella de Santa Llucia)
i pięknymi krużgankami rozpoczęto w 1298 roku. Wzniesiono ją na fundamentach rzymskiej świątyni i mauretańskiego meczetu. Ukończona została dopiero na początku XX wieku.

Fasada
Została ukończona w 1889 roku, a iglica na środkowej wieży stanęła
w 1913 roku. Prace wykonano na podstawie oryginalnych projektów francuskiego architekta Charles`a Galtersa powstałych w 1408 roku.
  

Wnętrze
Wnętrze w stylu gotyku katalońskiego ma jedną szeroką nawę o wysokości
26 m, z 28 kaplicami bocznymi znajdującymi się między kolumnami podtrzymującymi sklepienie.

Poniżej jest link do rozrysowanego wnętrza katedry

http://www.catedralbcn.org/index.php?option=com_content&view=article&id=29&Itemid=82&lang=en


  

Stalle w prezbiterium
Górny rząd pięknie rzeźbionych XV-wiecznych stalli zdobią namalowane
w 1518 roku herby kilku monarchów europejskich.

Renesansowe organy z I połowy XVI wieku.

Krypta
W krypcie pod ołtarzem głównym znajduje się alabastrowy sarkofag
Św. Eulalii umęczonej za wiarę przez Rzymian w 303 roku.

Z kolei na dach wjeżdża się windą idąc przez jedną z kaplic.

A to już dach i widok na miasto.

  

Barcelona – Palau de la Musica Catalana

Tagi

Barcelona, Hiszpania, Lluis Domenech i Montanera, Muzy z Palau, Palau de la Musica Catalana, sala koncertowa, sala Lluís Millet

Palau de la Musica Catalana to Pałac Muzyki Katalońskiej bogato ozdobiony secesyjnymi mozaikami, rzeźbami i słynnymi witrażami. Posiada jedyną w Europie salę koncertową oświetloną światłem naturalnym. Znajduje się on blisko katedry przy C/ Palau de la Música 4-6.
Zbudowany został w latach 1905-1908 według projektu Lluisa Domenech i Montanera i pomimo kilku późniejszych modernizacji i rozbudowy zachował do dziś swój pierwotny wygląd.

  

http://www.palaumusica.cat/ca/

Bilet kosztował 18 EUR.
Jeżeli macie czas to proponuję zakupić również bilet na koncert.

Są różne grupy językowe, oprowadzanie zawsze odbywa się z przewodnikiem.
  

Ceglaną fasadę z kolumnami pokrytymi mozaikami zdobią popiersia Giovanniego Pierluigiego de Palestriny, Jana Sebastiana Bacha i Ludwika van Beethovena. Na narożu gmachu wielka kamienna figura Św. Jerzego i rzeźby Miguela Blaya tworzą alegorię katalońskiej pieśni ludowej. Niestety, ale trudno ją dobrze obejrzeć ponieważ pałac stoi przy wąskiej ulicy.
Jednakże tak naprawdę to zachwycające jest wnętrze.

  

Grupa spotyka się z przewodnikiem przy wejściu w kawiarni i idzie do sali, gdzie wyświetlana jest prezentacja audiowizualna o tym miejscu (obok kawiarni). Przewodnik pyta czy coś wiemy o Palau de la Musica Catalana – proszę nie mówić, że jego twórcą był Gaudi, bo tak nie jest:)

Następnie idzie się schodami na pierwsze piętro.

Tutaj mieści się sala Lluís Millet – przeznaczona na imprezy i konferencje prasowe. Możemy podziwiać modernistyczną lampę, rzeźby oraz szklane drzwi przez które wychodzi się na taras z widokiem na ulicę Sant Pere més Alt. Na tarasie są kolumny zdobione mozaiką – każda jest w innym kolorze i posiada indywidualną dekorację.

  

Potem przewodnik prowadzi do serce tego miejsca czyli do sali koncertowej. Jest przepiękna. Światło wpada przez ogromny secesyjny witraż w kształcie odwróconej kopuły, przedstawiający chóry anielskie.

Łuk proscenium (część znajdująca się przed kurtyną) zdobią rzeźby. Po prawej stronie jak patrzymy na scenę jest posąg Ryszarda Wagnera (symbolizuje muzykę światową) i Ludwiga van Beethovena (symbolizuje muzykę międzynarodową). Po lewej stronie jest posąg Josepa Anselma Clave (symbolizuje muzykę katalońską).

  

Muzy z Palau to grupa złożona z 18 stylizowanych panien grających na różnych instrumentach, tworząca zamknięcie półokrągłej sceny. Wykonana z terakoty i trencadis (kawałków ceramiki), należy do najbardziej podziwianych obiektów pałacu.

Poniżej pokazałam również inne ciekawe elementy.

Bardzo polecam to miejsce do zobaczenia, robi wrażenie i na pewno pozostanie w pamięci.

Barcelona – Sagrada Familia

Tagi

Antoni Gaudi, Barcelona, Basilica de la Sagrada Familia, Hiszpania

Basilica de la Sagrada Familia to najbardziej niezwykła budowla sakralna w Europie. Stała się symbolem miasta. Inspirowana formami zaczerpniętymi z natury, nasycona symbolicznymi treściami, jedyna w swoim rodzaju, jest największym dziełem Gaudiego.

Można dojechać do niej wysiadając na stacji metra: Sagrada Familia.

Bilet do Sagrady Familia najlepiej kupić przez internet. Są różne opcje tych biletów – można zwiedzać samodzielnie, można z przewodnikiem. Poniżej są dwa linki do oficjalnej strony i do strony zakupu biletów. Ja wykupiłam przewodnika i z zakupem biletu z przewodnikiem jest trochę problemu – trzeba zaznaczyć język i wtedy pojawiają się możliwe godziny do wyboru; jest też informacja ile biletów na daną godzinę jest jeszcze dostępnych. Pamiętajcie, aby wejście kupić wcześniej niż rozpoczęcie wycieczki z przewodnikiem!
Można wykupić wjazd windą na dach – byłam i nie polecam. W innych miejscach są ciekawsze widoki. Zrobiłam zdjęcia i je tutaj zamieściłam, abyście zobaczyli czy warto tam wjeżdżać. Można też z wieży zejść pieszo (około 400 stopni).

http://www.sagradafamilia.org/en/

http://www.sagradafamilia.org/en/tickets/

Godziny otwarcia:

http://www.sagradafamilia.org/en/opening-hours/

  

Przy wejściu jest zawsze dużo ludzi, ale ponieważ bilety są na daną godzinę to wszystko idzie bardzo sprawnie.

W 1883 roku Gaudiemu powierzono rozpoczęte rok wcześniej prace nad budową neogotyckiej świątyni. Wyrażono zgodę, że pierwotny projekt Gaudi może zmienić – tylko pod takim warunkiem podjął się tego wyzwania. Kościół stał się dziełem jego życia. Przez 16 lat prawie nie opuszczał placu budowy. Antoni Gaudi zginął w 1926 roku wpadając pod przejeżdżający tramwaj. Pochowano go w krypcie kościoła. W chwili śmierci Gaudiego gotowa była tylko jedna wieża fasady Narodzenia. Po wojnie domowej kontynuowano prace. Trwają one do dziś i finansowane są ze składek publicznych. Świątynia ma być ukończona w 2026 roku, dokładnie 100 lat po śmierci Gaudiego, który zwykł mawiać: „Mojemu klientowi się nie śpieszy”.

Do czasów współczesnych wzniesiono 8 z zaplanowanych 18 strzelistych wież. Wieże symbolizują 12 apostołów, 4 ewangelistów, Maryję oraz Jezusa (centralna i najwyższa). Po ukończeniu wieży poświęconej Jezusowi Sagrada Familia stanie się najwyższym kościołem na świecie
(172 metry). 

Mówi się, że Sagrada Familia jest jak wyryta w kamieniu księga – elementy zawierają odniesienie do scen biblijnych lub pojęć związanych z wiarą chrześcijańską. Obie ukończone fasady (Męki Pańskiej i Narodzenia) są ilustracją dwóch ważnych fragmentów Pisma Świętego. Fasada Chwały nie została jeszcze zbudowana – będzie odnosiła się ona do Sądu Ostatecznego.

Fasada Pasji (Męki Pańskiej)
Znajduje się od strony zachodniej (Carrer de Sardenya). To dzieło katalońskiego rzeźbiarza Josepa Marii Subirachsa wzbudza wiele kontrowersji. Masywne, kanciaste i pozbawione ludzkich cech posągi mnie również nie zachwyciły. Autor uważał, że ekspresjonizm najlepiej odda sceny Męki Pańskiej. Wielki portyk przedstawia 12 grup rzeźbiarskich ułożonych w trzech pionowych rzędach – należy je oglądać z dołu do góry, od lewej do prawej (odtwarzając odwróconą literę „s”). Są tutaj sceny: Ostatnia Wieczerza, Pojmanie w Ogrójcu, Pocałunek Judasza. Pomiędzy środkowymi drzwiami jest scena Biczowania. Największa rzeźba ukazuje Chrystusa na krzyżu. Leżąca czaszka odnosi się do miejsca ukrzyżowania – Golgoty (z aram. miejsce czaszki).
  

  
 

Fasada Narodzenia
Znajduje się od strony północnej (od strony Carrer Marina), ukończona według wskazówek Gaudiego zostawionych przed śmiercią. Jak dla mnie wspaniała w swoim wyglądzie. Zachwyca bogatą dekoracją fasady – rzeźbami oraz formami zaczerpniętymi ze świata przyrody. Gaudi chciał aby fasada została pomalowana, ale chyba tej jego prośby miasto nie spełni.
Są trzy portale poświęcone Nadziei (lewy), Wierze (prawy) i Miłości do bliźniego czyli Miłosierdziu (środek). Można na niej dostrzec bogato zdobione rzeźby Świętej Rodziny, anioły, zwierzęta i rośliny, cała fasada przepełniona jest religijną symboliką. Pośrodku stoi kolumna Jezusa, u której podstawy biblijny wąż gryzie jabłko, symbol grzechu pierworodnego.
W środkowym Portalu Miłości znajduje się Boża Rodzina w betlejemskiej stajence, Hołd Trzech Króli, Zwiastowanie i Koronacja Matki Bożej. U stóp cyprysu (symbol niezłomności wiary) biały pelikan symbolizuje Eucharystię,
a aniołowie niosą chleb i wino.
  

Fasada Chwały
Fasada południowa ma ukazywać dzieje Jezusa po Zmartwychwstaniu. Prace konstrukcyjne przy tej najbardziej okazałej z fasad rozpoczęły się w 2002 roku. Po ukończeniu budowy ma się tutaj znajdować główne wejście.

Wnętrze
Za mojej bytności światło zrobiło swoje i naprawdę wnętrze było przepiękne. Posiedziałam tutaj dość długo i rozkoszowałam się tym widokiem.
Wnętrze ma symbolizować święte miasto Jerozolimę. Jego projekt opiera się na planie krzyża. Wysokość nawy głównej to 45 metrów, naw bocznych – 30 metrów. Żadna ze ścian nie jest płaska, zdobią je bogate ornamenty i rzeźby. Wiele z nich przyjmuje bardzo abstrakcyjne formy.

  
  
  
  

Centralna część drzwi z brązu zawiera cały tekst Paternoster w języku katalońskim,  a po obu stronach w pięćdziesięciu różnych językach zdanie „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”. Możecie to odszukać na jednym z poniższych zdjęć lub już w świątyni:)
  

W podziemiach podczas mego pobytu odbywał się chrzest.

Krypta
Kryptę, w której pochowano Gaudiego, wzniósł pierwszy architekt kościoła Francesc de Paula Villar i Lozano w 1882 roku. Na niższej kondygnacji jest muzeum prezentujące historię obu architektów oraz historię świątyni.
  

W tym muzeum jest też makieta pokazująca metodę testowania obciążeń modelu – wymyślił ją Gaudi. Metodę tę zastosowano w Coloni Güell
(20 km od Barcelony).
  

Wieża
Tak jak wcześniej napisałam wjazd na wieżę nie jest warty swojej ceny. Przed wejściem do windy należy plecaki schować do szafek. Trzeba mieć drobne 0,20 EUR lub 1 EUR – szafki są zamykane na kluczyk, ale aby to zadziałało należy wrzucić monetę (pierwsze zdjęcie poniżej). Na zdjęciach pokazałam również schody oraz widok z wieży.
  
 

7 listopada 2010 roku w niedzielę podczas uroczystej mszy świętej, w której uczestniczyło 62 tys. osób, papież Benedykt XVI konsekrował Świątynię Świętej Rodziny (Sagrada Familia) podnosząc ją do godności bazyliki mniejszej.

Z ciekawostek to obok Sagrada Familia jest sklep klubu FC Barcelona.

 

Barcelona – Park Güell

Tagi

Antoni Gaudi, Barcelona, Casa Museu Gaudi, Hiszpania, Park Güell, trencadis

Park Güell to miejsce, które powinno znaleźć się na liście obiektów odwiedzanych w Barcelonie. Niesamowite miejsce.

Jest kilka możliwości dojścia do parku. Można wysiąść na stacji metra Lesseps lub Alfons X. Ja wysiadłam na stacji metra Joanic, następnie szłam pieszo około 20 min. Nawet na ulicach przy sklepach są wskazówki jak dojść do parku.

Bilety koniecznie trzeba kupić przez internet – inaczej możemy nie wejść. Do parku wchodzi się bez biletu, ale na strefę z tarasem i pawilonami oraz do Casa Museu Gaudi są bilety. Należy dobrze zsynchronizować bilety – tylko raz możemy wejść na taras i do pawilonów.

Kupując bilety przez internet okazało się, że nie dostałam potwierdzenia na jeden bilet. Poszłam do kasy, a tam powiedziano mi, że transakcja nie doszła do skutku (może dlatego, że bilet kupowałam o 7:00 rano, a wejście miałam na 9:30), ale przemiła Pani wydała mi bilet w kasie.

Na poniższej stronie można kupić bilet, aby obejrzeć taras widokowy i pawilony przy wejściu – jeden z nich jest do zwiedzania, a drugi to sklep.
Ja kupiłam bilet (General Visita Zona Monumental Park Güell) na 9:30 i musiałam wejść do 9:59.
Bilet kosztował 8 EUR.
Należy najpierw zwiedzić pawilon – tutaj jest kolejka, potem można spokojnie iść w inne miejsca takie jak taras czy budynek, w którym mieści się sklep.

http://www.parkguell.cat/en/

Na tej stronie kupuje się bilet do Casa Museu Gaudi.
Bilet kosztował 5,50 EUR. Kasa znajduje się obok budynku muzeum, ale proponuję kupić bilet przez internet.
Kupiłam bilet na 11:40 i musiałam wejść do 12:00. Zdążyłam ponieważ do pawilonu nie miałam dużej kolejki.

http://www.casamuseugaudi.org/

W 1910 roku bogaty przemysłowiec Eusebi Güell (od niego pochodzi nazwa parku) zamówił u Gaudiego projekt osiedla mieszkaniowego, które miało powstać na wzgórzu wznoszącym się nad Barceloną. Plan zakładał budowę małego miasta ogrodu ze wspólnymi udogodnieniami i terenami rekreacyjnymi. Projekt jednak upadł. Wzniesiono tylko dwa domy z planowanych 60ciu, a na tym terenie powstał jeden z najoryginalniejszych parków publicznych. Gaudi w genialny sposób podkreślił granice parku, tworząc wiadukty i arkady z naturalnych kamieni. Najbardziej niezwykłe w parku są mozaiki z trencadis (kawałki ceramiki), większość z nich to prace ucznia Gaudiego, architekta Josepa Marii Jujola.

To jest mapa tego parku. Zależy od której strony chodzimy to mamy bliżej do różnych miejsc.

Ten żółty obszar na mapie obejmuje bilet General Visita Zona Monumental Park Güell. To tutaj jest taras, pawilony i główne wejście
(ja wchodziłam bocznym – od wschodniej strony).

Taras widokowy
Kręta ławka pokryta trencadis jest pierwszym na świecie kolażem. Wije się wokół brzegu tarasu, który miał służyć jako miejsce targów i imprez publicznych. Roztacza się z niego ładny widok na Barcelonę. Za mojej bytności nie było jeszcze tłumów ludzi. Warto posiedzieć sobie na tym tarasie i podelektować się widokiem.

Z tarasu widać Casa Museu Gaudi – to ten budynek widoczny za drzewami, napiszę o nim w dalszej części.

Z tarasu widać również dwa wejściowe budynki i bramę główną. Zwiedza się ten po lewej stronie, ten po prawej to sklep.

Idąc z tarasów do dolnych budynków mija się ogród.

Jest tutaj bardzo dużo ptaków.

Schodząc ze schodów widać Salę Kolumnową – dach, na którym jest taras widokowy podpiera 86 kolumn o wzorach antycznych, w których wnętrzach są specjalne kanały umożliwiające spływ wody z położonego nad pawilonem tarasu. Dach sali ma kształt falisty i ułatwia spływ deszczówki.

Z paszczy słynnej kolorowej jaszczurki, umieszczonej na szczycie monumentalnych schodów, tryska woda. Powyżej znajduje się ozdobny brązowy trójnóg, a nieco niżej kolejna fontanna w kształcie głowy węża. Dużo jest chętnych na zrobienie zdjęcia przy jaszczurce.

Od góry są podwójne schody.

A to już dawna brama wejściowa z kutego żelaza wraz z przyległymi do niej dwoma pawilonami, wzniesionymi w latach 1901-1902. Zdjęcia pawilonów przy głównym wejściu zamieściłam pokazując widok z tarasu.

Tak jak widać na poniższym zdjęciu jest już kolejka. Tablica koło budynku informuje, że można stać do 45 min, a czas zwiedzania to 30 min.
  

Dwa pawilony zbudowano na planie owalu, ich ściany zewnętrzne pokryto mozaiką (trencadis). Wewnątrz są nieregularne pokoje, okna o dziwnych kształtach i wąskie klatki schodowe.
  
 

W środku są wyświetlane prezentacje i dlatego budynek ten można zwiedzać dużo dłużej.

W jednej z prezentacji pokazane są różne budowle Gaudiego:
a) Casa Calvet
b) Pavellons Guell
c) Casa del Guarda
d) El Capricho
e) Casa Vicens
d) Palau Guell
e) Palau Episcopal
f) Torre Bellesguard
g) Xalet del Catllaras
h) Casa Botines
i) Casa Batllo
j) Casa Mila

Jest też mapa z zabytkami Barcelony z 1917 roku.

To jest Dom Güell i koło niego polecam przejść się tą drogą.

Jak widać jest to kolejne popularne miejsce na robienie zdjęć.

Park jest dobrze oznakowany

Po zwiedzaniu strefy z tarasem poszłam do Casa Museu Gaudi, bo już był najwyższy czas ze względu na ograniczenie czasowe na bilecie. To dom, w którym mieszkał Gaudi, zanim nie przeprowadził się w pobliże Sagrada Familia, gdy zaczął nad nią prace. W środku znajdują się między innymi meble zaprojektowane przez architekta, są też w szklanej gablocie jego rzeczy. Dodatkowo należy koniecznie obejrzeć film, w którym zakonnica pisząc na maszynie wspomnienia opowiada o Gaudim. Film jest czarno-biały i wyświetlany w języku hiszpańskim i angielskim.
  

 

Jest tutaj również pomieszczenie w którym jest makieta Sagrada Familia oraz plansza z wszystkimi miejscami Gaudiego w Barcelonie.

Po wyjściu z muzeum można iść na górny wiadukt – jest to jeden z trzech wiaduktów, którymi wiodą kręte ścieżki we wschodniej części parku. Tu często grają różni ludzie na instrumentach. Dodatkowo można spotkać osoby sprzedające rękodzieło, malujące portrety itd.

W drodze na szczyt mija się Dom Triasów. To jeden z dwóch domów zbudowanych w ramach planowanego osiedla mieszkaniowego. Nie można go zwiedzić.

Idąc dalej dochodzi się do punktu widokowego.

Ostatnim takim ważnym miejscem, które można zobaczyć jest Wzgórza Krzyży – na zdjęciu z mapą jest w lewym dolnym rogu. Kręta ścieżka prowadzi do miejsca, z którego roztacza się panoramiczny widok na miasto. Na tym wzgórzu jest zawsze bardzo dużo ludzi i ciężko zrobić zdjęcia. Dodatkowo należy uważać na wejście i zejście.

Wychodziłam na zewnątrz właśnie schodząc od tego wzgórza i to jest widok na wejście główne do parku.

W bocznej uliczce jest wiele sklepików oferujących gadżety. Jest również kino

w nim można zrobić sobie zdjęcie z Gaudim🙂

Mam nadzieję, że zachęciłam tym wpisem do odwiedzenia tego miejsca. Nie spieszcie się tylko, przeznaczcie sobie na niego najlepiej cały dzień – naprawdę warto!
Byłam w Parku Güell od 9:30 do 17:00, ale można być krócej. Ja chciałam spokojnie sobie posiedzieć i podelektować się tym miejscem.

Barcelona – Casa Amatller

Tagi

Barcelona, Casa Amatller, czekolada Amatller, Hiszpania, Josep Puig i Cadafalch

Casa Amatller to dom byłego mistrza czekolady mieszczący się przy Passeig de Gracia 41 w Barcelonie. Został on zaprojektowany przez katalońskiego architekta Joseph’a Puig’a i Cadafash’a i znajduje się w sąsiedztwie dwóch innych znanych budynków: Casa Batlló (opisałam już wcześniej ten budynek zaprojektowany przez Gaudiego) i Casa Lleo Morera (opisałam też i ten budynek stworzony przez Lluís’a Domènech’a i Muntaner’a). Budynki te znane są jako „kwartał niezgody” (manzana de la discordia).

Muzeum to jest otwarte codziennie od 11:00 do 18:00.
Bilet kosztuje 15 EUR.
Wchodząc zakładamy woreczki na buty, aby nie pobrudzić mieszkania.
Wycieczka zawsze odbywa się z przewodnikiem. Ja byłam o 11:00 i dostałam bilet, ale na późniejsze godziny biletów już nie było.

http://www.amatller.org/

Dom Amatller powstał na zlecenie katalońskiego przedsiębiorcy czekolady Antoniego Amatller, którego ideą było przywrócenie fasady
z 1875 roku i możliwości wykorzystania budynku. Projekt restauracji budynku opiera się na idei pałacu miejskiego, wykorzystując podstawy gotyku katalońskiego oraz gotyku popularnego w pozostałej części Europy, zwłaszcza w Holandii. Styl budynku zintegrowany jest także ze stylem epoki modernistycznej.

Dom od 1960 roku należy do fundacji Instytutu Sztuki Hiszpańskiej Amatller, która została utworzona przez potomków Antoniego Amatller. Budynek został uznany za zabytek historyczno-artystyczny 9 stycznia 1976 roku.

Najciekawszym elementem jest główna elewacja, płaskie zakończenie dachu wykonane z płytek ceramicznych, przypomina opakowanie czekolady. Wraz z rzeźbiarską grupą Świętego Jerzego, platformami i balkonami wykonanymi z kutego żelaza oraz dwoma asymetrycznymi wejściami (jedno wejście przeznaczono dla najemców, a drugie dla powozów) stanowi ciekawy akcent kolorystyczny znakomicie komponujący się z budynkami dookoła.
  
  

Za pośrednictwem głównej fasady możliwy jest dostęp do dziedzińca, klatki schodowej prowadzącej do różnych pomieszczeń oraz do głównego mieszkania, które jest bardziej ekstrawaganckie. Budynek ten ukazuje ozdoby, typowe dla katalońskiej burżuazji tej epoki.

  

 
 

  

A to sypialnia. Te drzwi, które widać na pierwszym zdjęciu obok łóżka to nie szafa tylko zamykane lustro:)
  

Jest też winda, a w tym pokoju na poniższym zdjęciu pokazywano nam
stare finansowe księgi.
  

Oprowadzanie kończy się w sklepie z czekoladą, gdzie odbywa się jej degustacja. Gorzka czekolada ze skórką pomarańczową była pyszna.

W pomieszczeniu obok jest kawiarnia, gdzie można wypić gorącą czekoladę.

A tak wygląda wejście do kawiarni od klatki schodowej. Po prawej stronie z kolei są schody (pokazałam je na wcześniejszym zdjęciu) od których rozpoczyna się zwiedzanie muzeum.

Powinieneś odwiedzić to miejsce, zwłaszcza jeżeli lubisz czekoladę!

Barcelona – Casa Lleo Morera

Tagi

Barcelona, Casa Lleó Morera, Gaspar Homar, Hiszpania, Luis Rigalt

Pisałam wcześniej o budynkach Gaudiego, ale tym razem napiszę o budynku innego twórcy. Stoi on blisko Casa Botllo (o tym budynku Gaudiego pisałam wczesniej) i jest wart obejrzenia. Mowa o Casa Lleo Morera – modernistyczny budynek przy ulicy Passeig de Gracia 35. Ten dom został zaprojektowany przez Lluís’a Domenech’a i Montaner’a w 1902 roku, jako przekształcenie domu Racamora, znajdującego się w tym miejscu. W konstrukcji obiektu uczestniczyło wielu znanych rzemieślników, którzy tworzyli meble i witraże zarówno wewnątrz budynku jak i na zewnątrz, co było typowe dla tego okresu.
  

Budynek ten można zobaczyć od wtorku do niedzieli w godzinach 10:00-18:30. Najlepiej być o 10:00 – potem możemy nie dostać biletu bo z reguły wszyscy kupują bilety przez internet.

Można wykupić:
a) Express tour (30 min) za 12 EUR  – wejście z przewodnikiem, który opowiada o tym domu, a następnie odpowiada na pytania
b) Guided tour (60 min) za 15 EUR – wejście z przewodnikiem

Bez przewodnika nie można oglądać tego domu. Wykupiłam pierwszą opcję i przewodnik opowiadał długo i ciekawie o domu, byłam też dłużej niż 30 min.

http://www.casalleomorera.com/ca/

W środku jest winda
  

Tak wygląda wnętrze mieszkania. Zwiedzić można tylko jedno piętro ponieważ reszta jest własnością prywatną. W środku nie ma mebli, a na niektórych czarnych fotografiach przedstawiono wystrój pomieszczeń.
Przewodnik prowadzi nas od wejścia w prawo i najpierw zwiedzamy te pomieszczenia.

  

Na podłogach są również mozaiki.

Znowu wracamy z pomieszczeń w stronę drzwi wejściowych do mieszkania i skręcamy tym razem w lewo, gdzie idziemy ozdobnym korytarzem.
  

Idąc dalej korytarzem dociera się do najpiękniejszego pomieszczenia w domu – dla niego tutaj przyszłam bo chciałam zobaczyć jak ono wygląda. To jadalnia znajdująca się na pierwszym piętrze budynku. Autorem witraży w oknach jest Luis Rigalt, a ośmiu mozaik na ścianach przedstawiających sielankowe scenki wiejskie – Gaspar Homar.
  

Stały tutaj takie meble jak na poniższym zdjęciu. Dodatkowo z okien roztacza się widok na taras.
  

Tak wyglądają mozaiki o których wspomniałam wcześniej.

To już zdjęcia z tarasu.
  

Niektóre pomieszczenia wyglądają tak jak poniżej.

Jeżeli będziecie mieć więcej czasu w Barcelonie to zajrzyjcie do tego domu.

Barcelona – Casa Mila

Tagi

Antoni Gaudi, Barcelona, Casa Mila, Hiszpania, La Pedrera, Sagrada Familia

Dom zwany La Pedrera czyli „Kamieniołom”, jest największym osiągnięciem Gaudiego, jeżeli chodzi o architekturę świecką, i ostatnim dziełem przed poświęceniem się pracy nad kościołem Sagrada Familia.
Kamienica została zbudowana w latach 1906-1912 na zlecenie przedsiębiorcy Pere Mila i jego żony. Mieści się na Passeig de Gracia 92.

Do muzeum za mojej bytności nie było dużej kolejki – stałam 20 minut. Dom zwiedzałam przez 2 godziny.
Bilet wstępu kosztuje 20,50 EUR.
Muzeum czynne w godzinach 9:00-18:00 i 19:00-21:00.

La Pedrera jest zawsze zamknięta przez jeden tydzień stycznia, z reguły jest to 11-17 stycznia – w celach konserwacji. Należy zawsze to jednak sprawdzić na ich stronie.

https://www.lapedrera.com/ca/home

Narożny, ośmiokondygnacyjny budynek ma dwa wewnętrzne dziedzińce. Żelazne balkony, wykonane przez Josepa Marię Jujola, wyglądają jak wodorosty na tle białych, przypominających fale elewacji. W całym budynku nie ma ani jednego kąta prostego.

Jest kilka makiet budynku. Jedna znajduje się na dziedzińcu przy wejściu.
  

Najpierw zwiedza się dach z szybami wentylacyjnymi i kominami, które ze względu na niezwykłe kształty zwane są espantabruixes czyli „straszaki na wiedźmy”.

Z dachu można zobaczyć Bazylikę Sagrada Familia – największe dzieło Gaudiego (o tym miejscu jeszcze napiszę).

Następnie na ostatnim piętrze można zobaczyć modele i plany budowli Gaudiego.

Państwo Mila mieszkali na czwartym piętrze. Dziś jest tutaj urządzone typowe mieszkanie z okresu secesji. Należy pamiętać, że w budynku tym dalej mieszkają lokatorzy i tylko część tej budowli jest udostępniona zwiedzającym.

To kolejny dom, który polecam zobaczyć w Barcelonie.

Barcelona – Casa Batllo

Tagi

Antoni Gaudi, Barcelona, Casa Batllo, Hiszpania, Passeig de Gracia

Opiszę kilka miejsc Gaudiego, które proponuję zobaczyć w Barcelonie – są wspaniałe. Pierwsze z nich to Casa Batllo – budynek mieszkalny znajdujący się przy Passeig de Gracia 43 w Barcelonie. Można do niego dojść od Placa de Catalunya – wystarczy skręcić w Pg. de Garcia i iść maksymalnie z 10 min.

Muzeum jest czynne od 9:00 do 21:00. Są dwie kolejki – jedna po bilety
(ta idzie bardzo szybko), a druga do wejścia. Nie przeraźcie się ilością oczekujących i zobaczcie ten budynek. Ja stałam godzinę, aby dostać się do środka. Natomiast budynek zwiedzałam w środku przez 2,5 godziny.
Bilet kosztuje 21,50 EUR.

https://www.casabatllo.es/en/

Kamienica od 1900 roku była własnością producenta tekstyliów Josepa Batllo i Casanova, który postanowił ją przebudować. Wykonał to Antoni Gaudi w latach 1904-1906. Budynek ten w 2005 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.

Już sama fasada zachwyca formą nawiązującą do motywów zwierzęcych takich jak kości czy łuski. Prawdopodobnie projekt budynku nawiązuje symboliką do walki Św. Jerzego ze smokiem.
Salwadorowi Dalemu kształt ścian i okien przypominał „fale w czasie burzy”. Patykowate kolumny zdobiące okna na pierwszym piętrze były porównywane do piszczeli, z tego powodu Casa Batllo zwano też „Domem Kości”.
  

Po wejściu do budynku dostaje się sprzęt do obejrzenia prezentacji multimedialnej. Jak się coś stanie z odtwarzaniem to trzeba dwa razy kliknąć i ponownie ustawić na pomieszczenie, którego historii chcemy posłuchać.

Pokój z kominkiem – dawne biuro Josepa Batllo ma kominek w kształcie grzyba. Świetnie na prezentacji multimedialnej widać jak ten kominek się zmienia. Można to zobaczyć na poniższych zdjęciach.
Tak wygląda kominek

a to już prezentacja multimedialna.

Główny salon – jedną ze ścian pokoju tworzą witrażowe okna z widokiem na ulicę Passeig de Gracia. Sufit został uformowany na wzór spirali, a ramy okien i drzwi mają zabawne faliste kształty. Pokazałam też zdjęcie jak ludzie pilnie śledzą to co ukazuje się na monitorze. Niestety w domu nie ma mebli – zostały one przeniesione do innego muzeum.

Z pomieszczenia numer 8 wychodzi się na taras, aby zobaczyć tylną elewację ozdobioną żeliwnymi balkonami oraz pięknym kolorowym trencadis (mozaika z kawałków ceramiki).
  

W budynku jest też miejsce, gdzie możemy kupić wodę i coś do jedzenia (jest dużo drożej niż w sklepie) oraz pamiątkową monetę (należy mieć drobne).

Tak wygląda klatka schodowa. Jest też winda.
  

W końcu dociera się na dach. To najoryginalniejszy element budynku. Ten spiczasty, wąski i pokryty kolorowymi płytkami ceramicznymi dach nad fasadą przypomina, gdy patrzy się z poziomu ulicy, łuskę gada. Przykrywa pokój, w którym był zbiornik na wodę. Ceramiczny krzyż sprowadzony z Majorki został uszkodzony podczas transportu. Jednak Gaudiemu spodobał się efekt spowodowany pęknięciem i postanowił go zatrzymać.
  

Kominy stały się znakiem rozpoznawalnym architektury Gaudiego. Tutaj ustawione blisko siebie są pokryte pięknymi abstrakcyjnymi wzorami.



Widok z dachu na otoczenie.

Są też inne klatki schodowe, którymi się chodzi.
 

Strych – stojąc pod łukami zbudowanego z cegły i pokrytego białym tynkiem sklepienia można odnieść wrażenie, że przebywa się we wnętrzu szkieletu ogromnego zwierza. Tutaj jest też sala, gdzie ludzie wychodząc na balkon robią sobie pamiątkowe zdjęcia.
  

W ostatniej sali można zobaczyć meble Gaudiego.

Zwiedzanie kończy się w sklepie, w którym można nabyć różne pamiątkowe rzeczy.

Ta kamienica powinna znaleźć się na liście Waszych miejsc do zobaczenia jak odwiedzacie Barcelonę.