Zobacz Podziemia Rynku w Krakowie

Tagi

Kraków, pochówki antywampiryczne, Podziemia Rynku, wóz dwukołowy

Spacerując między Sukiennicami a Kościołem Mariackim, można nie zdawać sobie sprawy, że pod ziemią na głębokości kilku metrów, kryje się prawdziwy skarbiec wiedzy o przeszłości Krakowa. Aby go odkryć wystarczy zejść do Podziemi Rynku. Pod płytą Rynku powstał rezerwat archeologiczny o powierzchni blisko 4000 m², który daje możliwość podziwiania odnalezionych skarbów i poznania burzliwych dziejów średniowiecznego Krakowa.

http://www.podziemiarynku.com/

Bilet kosztuje 19 złotych i najlepiej zarezerwować go przez internet ponieważ ilość biletów jest ograniczona – piszą o tym na stronie. Miejsce to można zwiedzać do późnych godzin zatem można tu przyjść nawet wieczorem. Wejście znajduje się w Sukiennicach.

Wystawa nosząca tytuł „Śladami europejskiej tożsamości Krakowa” jest multimedialnym widowiskiem, podróżą w czasie. Prezentowana jest tutaj nie tylko bogata historia Krakowa, ale również związki tego miasta z najważniejszymi ośrodkami kultury i handlu w średniowiecznej Europie.

Ta mapa pokazuje szlaki handlowe kupców krakowskich średniowiecznej Europy.

Szlak turystyczny w Podziemiach Rynku wiedzie pomiędzy kamiennymi i ceglanymi murami piwnic dawnych obiektów handlowych. Ciekawostką są zachowane fragmenty brukowanych ciągów komunikacyjnych, które dają wyobrażenie o średniowiecznej technologii budowania dróg. Nienaruszone profile ziemne, tzw. świadki archeologiczne, wyjaśniają natomiast proces podnoszenia terenu Rynku na przestrzeni kilkuset lat.

Na wystawie można zobaczyć średniowieczne narzędzia, zabytkowe monety, gliniane figurki, ozdoby. Poznaje się również historię Krakowa z czasów przed lokacją miasta.

Znajdują się tutaj oryginalne fundamenty chat z przełomu XII i XIII wieku oraz rekonstrukcje warsztatów złotnika i kowala.

W trakcie zwiedzania towarzyszą nam m.in. odgłosy gwaru transakcji handlowych. Wystawę wzbogacają ciekawe makiety i multimedia w postaci ekranów dotykowych, hologramów, projekcji i filmów dokumentalnych.

Tak wygląda rekonstrukcja średniowiecznego wozu dwukołowego.
W średniowieczu długo utrzymywała się przewaga wozów dwukołowych, gdyż zapewniały one lepszą zwrotność na złych i wąskich drogach. Dopiero w końcu
XV wieku – dzięki zastosowaniu ruchomego przodka zwiększającego skrętność pojazdu – popularniejszy staje się wóz 4-kołowy.

Obok stoi waga, na której możemy się zważyć.

To makieta Krakowa z XV wieku w kształcie smoka.

Są tutaj również informacje o pochówkach antywampirycznych.

Można poczytać o trepanacjach czaszek i egzekucjach.

W końcowych salach są wyświetlane filmy o Krakowie. Przez epoki przeprowadza nas Krzysztof Jasiński – robi to bardzo ciekawie. Warto tutaj posiedzieć na specjalnie w tym celu przygotowanych ławeczkach i wysłuchać jego opowieści. W każdej sali prezentowana jest inna historia.

Poniżej znajduje się link do filmu o Podziemiach – zacznijcie oglądać od 1:50. Film niestety nie jest najlepszej jakości, ale daje pogląd na to co możecie zobaczyć.

https://www.youtube.com/watch?v=BlHaymnVAnU

Rynek Główny w Krakowie

Tagi

Bazylika Mariacka, figura żaka, Fontanna Kryształ, hejnał, Kabaret Piwnica Pod Baranami, Kamienica Pinocińska, Klub Pod Jaszczurami, Kolegiata św. Anny, Kościół Św. Wojciecha, Kościół św. Barbary, Kraków, Piotr Skrzynecki, Plac Mariacki, Pomnik Adama Mickiewicza, Rynek Główny, Sukiennice

Kraków zachował układ urbanistyczny nadany mu w czasie lokacji miasta
w 1257 roku. Pisałam już, że to jeden z największych średniowiecznych placów w Europie o wymiarach 200 x 200 m. Mieszkańcy twierdzą jednak, że to miejsce upodobali sobie turyści, natomiast oni wolą spotykać się na Kazimierzu. Należy pamiętać, że w Krakowie jest Rynek, a nie Starówka!

Najbardziej znane budowle Rynku to Sukiennice i Kościół Mariacki, a także Kościół św. Wojciecha i wieża dawnego ratusza. Na Rynku można wysłuchać hejnału granego przez strażnika co godzinę na trąbce – na zdjęciu widać otwarte okno i hejnalistę:)

Koło Sukiennic stoi też Pomnik Adama Mickiewicza z 1898 roku, przez krakowian zwany „Adasiem”. Poeta za życia nigdy nie dotarł do Krakowa. Przybył tutaj dopiero 35 lat po swojej śmierci i 4 lipca 1890 roku tu właśnie odbył się jego uroczysty pogrzeb. Został pochowany na Wawelu.
W 1940 roku hitlerowcy zburzyli pomnik. Jednak po wojnie odnaleziono niemal wszystkie figury w Hamburgu, pozwoliło to na jego odbudowę. Zrekonstruowany pomnik odsłonięto w setną rocznicę śmierci poety, w 1955 roku. Obecnie pomnik jest ulubionym miejscem spotkań krakowian i turystów.

Blisko pomnika wzniesiono w 2010 roku fontannę Kryształ. Wzbudza ona szereg kontrowersji. Ja nie jestem jej zwolenniczką.

Sukiennice
Krakowski Rynek Główny od początku swego istnienia pełnił przede wszystkim rolę placu targowego. Sukiennice podlegały przez wieki wielu przemianom i obecny ich kształt w niczym nie przypomina dawnych Sukiennic. Współcześnie w Sukiennicach znajdują się dwa rzędy kramów, głównie z biżuterią, pamiątkami i rękodziełem. Natomiast na piętrze Sukiennic jest Galeria Sztuki Polskiej
XIX wieku. Ja nie miałam czasu i w tej galerii nie byłam.

http://mnk.pl/oddzial/galeria-sztuki-polskiej/o-oddziale

Kościół św. Wojciecha – niewielki, ustawiony naprzeciwko wylotu ulicy Grodzkiej i nakryty zieloną kopułą. Istniał już w XI wieku, został przebudowany w XVII
i XVIII wieku.

O Bazylice Mariackiej i Ołtarzu Wita Stwosza napiszę osobny post.

Idąc dookoła Bazyliki dociera się do ukrytego na jej tyłach Placu Mariackiego. Powstał na początku XIX wieku po likwidacji cmentarza parafialnego Bazyliki Mariackiej. Pośrodku placu znajduje się fontanna z figurą żaka – kopia jednej z postaci, którą wyrzeźbił Wit Stwosz w swoim słynnym ołtarzu.
  

Za figurą żaka znajduje się Kościół św. Barbary. Powstał w latach 1338-1402.
 

Jak na duże, średniowieczne miasto przystało, również Kraków musiał mieć przy Rynku Głównym okazałą siedzibę władz miejskich. Do czasów współczesnych przetrwała jednak tylko Wieża Ratuszowa.

Obecnie siedziba władz miejskich znajduje się w dawnym pałacu Wielopolskich przy placu Wszystkich Świętych.

Wokół Rynku jest wiele ciekawych kamienic. Dobrze przyjść tutaj jednak z samego rana, gdy nie ma jeszcze turystów i na spokojnie je obejrzeć.

Kamienica Czyncielów pod numerem 4 (koło Bazyliki Mariackiej) zwraca uwagę oryginalnymi zdobieniami wielkich okien pierwszego piętra. Mieszkał w niej Stanisław Wyspiański, który pisał tutaj swój słynny dramat Wesele.

Na Rynku pod numerem 8 znajduje się Klub Pod Jaszczurami – to najstarszy klub studencki w Krakowie, istnieje od 1960 roku.

http://www.podjaszczurami.pl/

Kamienica Pinocińska pod numerem 15 należała podobno do bogatego mieszczanina Mikołaja Wierzynka, który w 1364 roku wydał sławną ucztę dla pięciu królów. W 1945 roku otwarto tutaj stylizowaną na historyczną restaurację Wierzynek.

W ogromnym Pałacu pod Baranami powstał w 1956 roku kabaret Piwnica pod Baranami.

Tuż obok, w kamienicy numer 29 spostrzec można figurę twórcy piwnicznego kabaretu, Piotra Skrzyneckiego. Za życia, ubrany w charakterystyczny kapelusik, chętnie przesiadywał w działającej tu do dziś kawiarni Vis-a-vis.

Kamienica Pod Orłem (numer 45) posiada interesującą fasadę: neogotyckie portale, okazałe okna i rzeźbę feniksa projektu Stanisława Wyspiańskiego. W kamienicy w 1775 roku mieszkał Tadeusz Kościuszko – jest tutaj tablica pamiątkowa.

Warto wejść na ulicę Św. Anny, która odchodzi od Rynku i zobaczyć Uniwersytecką Kolegiatę Św. Anny, która znajduje się pod numerem 13-stym. To kościół akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego, położony w sąsiedztwie Collegium Medicum i Collegium Maius. Pierwszy, drewniany kościół stał w tym miejscu już w XIV wieku. Jednak obecna budowla pochodzi z końca
XVII wieku.
  

Warto spędzić trochę czasu na Rynku i dokładnie go obejrzeć. W sezonie porozstawianych jest sporo ogródków przed kamienicami, które zachęcają aby usiąść i porozkoszować się tym miejscem.

Zobacz Muzeum Farmacji w Krakowie

Tagi

chalkantyt, Ignacy Łukasiewicz, kantarydy, koło do lania świec, Kraków, krew byka, Museum of Pharmacy in Cracow, Muzeum Farmacji, pigułki antymonowe, róg jelenia

Muzeum Farmacji powstało w 1946 roku. Najpierw mieściło się przy ulicy Basztowej 3, tam jednak panowały kiepskie warunki ekspozycyjne. W końcu przeniesiono muzeum na ulicę Floriańską 25, gdzie zajmuje pięć kondygnacji (od piwnic po strych).

Uwaga na godziny otwarcia – proszę sprawdzić na stronie!
Bilet kosztował 9 zł.

http://www.muzeumfarmacji.pl/

Po wejściu widzimy wnętrze apteki.

Obok jest sala, w której znajdują się godła własne aptek i meble z aptek klasztornych.

Ciekawe jest to godło, które przedstawia napis „Liczba 115” (numer domu, w którym mieściła się apteka), a w otoku (jako ornament) węża trzymającego w paszczy koniec swego ogona. Jest to tzw. ouroboros – alchemiczny symbol przemiany materii, wskazujący na związki farmacji z alchemią.

Schodząc do piwnicy możemy zobaczyć różne przedmioty.

Jest np. koło do lania świec o średnicy 65 cm. Koło wykonano z żelaza w XIX wieku. Wytwarzanie świec przy pomocy takiego koła polegało na wielokrotnym polewaniu płynnym woskiem przywiązanych do koła knotów, aż powstające w ten sposób świece osiągały pożądaną grubość. Produkcją i sprzedażą świec, a także wosków do pieczęci, europejscy aptekarze zajmowali się od początku istnienia swego zawodu.

Idąc schodami można zobaczyć różne dyplomy i portrety.

W kolejnym pomieszczeniu (już na piętrze) znajduje się m.in. waga dziesiętna do ważenia osób z końca XIX wieku.

Na tym piętrze jest również sala, której strop ozdobiony jest osiemnastowieczną tapetą tzw. kołtryną. Znajdują się tutaj meble apteczne w dwóch różnych stylach: neobarokowym i Biedermeier. Jest tu także kolekcja moździerzy marmurowych i odlanych z brązu, wraz z oryginalnymi podstawami i pokrywami. Na postumencie przy drzwiach stoi posąg Asklepiosa, greckiego boga medycyny, czczonego w starożytnym Rzymie pod imieniem Eskulap.

Kolejny pokój poświęcony jest Ignacemu Łukasiewiczowi, polskiemu farmaceucie i przedsiębiorcy oraz wynalazcy lampy naftowej.

Czy wiesz co to chalkantyt?
To siarczan miedzi. Hipokrates opisuje go jako lek zmiękczający i wygładzający blizny. Pod koniec XIX wieku był stosowany do leczenia jaglicy (choroba oczu). Współcześnie wchodzi w skład maści przeciwbakteryjnych i przeciwgrzybiczych.

Wiesz co to za kulki znajdują się w tym pojemniku?

To pigułki antymonowe przeczyszczające wielokrotnego użytku (niezłe, prawda?). W celu przeczyszczenia połyka się dwie lub trzy, a kiedy spełnią swe zadanie, odzyskuje się je, albowiem po umyciu nadają się do ponownego użytku. Można je stosować wielokrotnie, ponieważ bardzo długo zachowują swoje właściwości.
Antymon w zetknięciu z kwasem żołądkowym wytwarzał sól, która działa przeczyszczająco. W reakcji tej brała udział tylko nieznaczna część antymonu – reszta tego drogiego preparatu przechodziła przez przewód pokarmowy nienaruszona.

A to z kolei róg jelenia. Starty na wiórki lub mąkę używany był do przyrządzania galaret stosowanych jako środek odżywczy lub wzmacniający, a także w leczeniu chorób przewodu pokarmowego i dla wzmocnienia układu kostnego u dzieci.

Suszoną i sproszkowaną krew byka zalecano m.in. na anemię u dzieci.

Tzw. kantarydy to chrząszcze żywiące się liśćmi topoli, jesionu i czarnego bzu. Ich obecność zdradza nieprzyjemny zapach, spowodowany wydzielaniem substancji zawierającej kwas moczowy. Ich krew w zetknięciu z ludzką powoduje powstawanie pęcherzy. Pęcherze nie są bolesne i znikają samoistnie. Wysuszone i sproszkowane służyły jako silny środek moczopędny. Były używane jako afrodyzjak. Za duża dawka podawana wewnętrznie powodowała u człowieka gorączkę oraz trwałe uszkodzenie organów płciowych i nerek.

A to już strych kamienicy.
W dawnym aptekarstwie strych, jako miejsce suche i przestronne służył do suszenia i przechowywania ziół leczniczych. Znajdziemy tutaj ramę do suszeni ziół, słomiane stągwie, drewniane skrzynie, tablice zielarskie.

Pokazałam tylko niektóre rzeczy, a jest ich bardzo dużo.
Mam nadzieję, że tym opisem zachęciłam Was do odwiedzenia tego miejsca. Dla mnie było ono bardzo ciekawe.

Kraków – Mury obronne i Barbakan

Tagi

Barbakan, Baszta Pasamoników, Brama Floriańska, Dama z gronostajem, Dama z łasiczką, Kaplica w Bramie Floriańskiej, Kraków, mury obronne, Muzeum Książąt Czartoryskich, Pomnik Jana Matejki, Pomnik Merkurego

Średniowieczny Kraków był otoczony solidnymi obwarowaniami. Powstawały one stopniowo od XIII wieku, rozbudowywane i modernizowane aż po koniec XV stulecia. W ten sposób powstał warowny pierścień o trzykilometrowej długości z podwójnymi murami, wzmocnionymi 47 basztami, siedmioma bramami i fosą. Mury o średniowiecznym rodowodzie pod koniec XVIII wieku zupełnie nie nadawały się już do obrony, a podupadające miasto nie miało środków na ich naprawy. Wyziewy z zanieczyszczonej fosy zatruwały powietrze w mieście, natomiast osłabione fragmenty murów i baszt groziły zawaleniem. Dlatego też w I połowie XIX wieku podjęto decyzję o wyburzeniu fortyfikacji. Postanowiono jednak pozostawić Barbakan z Bramą Floriańską i fragmenty murów z trzema innymi basztami. Na miejscu zburzonych obwarowań i zasypanych fos założono ogród – okalające całe miasto Planty.

Bilet kosztował 8 zł i jest ważny na 7 dni. Uprawnia do zwiedzenia Barbakanu, murów obronnych i Celestatu. Ja Celestatu nie zwiedzałam.

http://www.mhk.pl/oddzialy/barbakan

Krakowski Barbakan, ze względu na kształt zwany przez miejscowych Rondlem, to najlepiej zachowany tego typu zabytek w Europie. Powstał w latach 1498-1499 w okresie zagrożenia miasta inwazją turecką. Mury Barbakanu mają prawie 3 metry grubości, a jego średnica wynosi 24,5 metra.

Z Barbakanu wychodziły dwie bramy. Jedna wychodziła na Kleparz, a druga prowadziła do Bramy Floriańskiej i murów miasta. Kiedyś Barbakan z bramą łączyły niższe mury, tworzące wąski, odkryty korytarz zwany „szyją”.

Na murach widać siedem wieżyczek ze spiczastym zwieńczeniem – na przemian: raz okrągła, a raz oparta na ośmiokącie. Służyły jako punkt obserwacyjny oraz jako stanowisko strzelców wyborowych, z którego mogli razić ogniem nacierającego przeciwnika. Oprócz miejsc dla strzelców było tutaj
130 otworów strzelniczych rozmieszczonych na trzech kondygnacjach. Zdobycie warowni utrudniała również fosa. Rów miał 3 metry głębokości, a od strony ulicy Basztowej mierzył 26 metrów wysokości. Wykop wyłożono kamiennymi płytami by fosa nie zarosła roślinnością wodną.

Środek Barbakanu zajmuje duży dziedziniec, na którym w razie potrzeby można było zgromadzić oddziały broniące dostępu do miasta. Ciekawy był układ strzelnic – dwa sąsiednie działa mogły ostrzeliwać nacierających napastników ogniem krzyżowym. Na najwyższym poziomie Barbakanu znajduje się ganek z otworami w podłodze. Służyły one do oblewania wrzątkiem lub obrzucania kamieniami atakujących.

Poniższe zdjęcie pokazuje poszczególne elementy.

Oznaczenia cyfr ze zdjęcia:
1. Wieżyczka obserwacyjna – Barbakan posiadał ich siedem. Do każdej z nich można się było dostać tylko za pomocą drabiny.
2. Strzelnica – w sumie było 130 strzelnic
3. Machikuła – to wysunięte przed lico ganki z ozdobnymi wspornikami i otworami w podłodze, przez które wylewano na nieprzyjaciela stopiony ołów, wrzący olej
4. Brama Kleparska – zachodnia brama Barbakanu, zwrócona w stronę Kleparza
5. Szyja

Obok wejścia do Barbakanu znajduje się pomnik Jana Matejki.

Brama Floriańska i mury obronne
Brama istniała już w I połowie XIV wieku. Najpierw powstał jej kamienny czworoboczny korpus, w XV wieku dobudowano górną ceglaną część,
a w XVII wieku dodano barokowy, niski hełm.

Brama Floriańska wraz z Barbakanem, sąsiednimi basztami: Pasamoników, Stolarską i Ciesielską oraz łączącymi je odcinkami muru obronnego stanowią najlepiej zachowane pozostałości średniowiecznych fortyfikacji.

Kaplica w Bramie Floriańskiej
W latach 80. XIX wieku odnowiono Bramę Floriańską, nadając jej cechy stylu neogotyckiego. Wtedy to nieduże pomieszczenie straży miejskiej na pierwszym piętrze zamieniono z inicjatywy Władysława Czartoryskiego na kaplicę rodową Czartoryskich. Obecny wygląd kaplicy stanowi w znacznej mierze rekonstrukcję z lat 90. XX wieku.

W Baszcie Pasamoników możemy zobaczyć przykłady szopek krakowskich oraz obejrzeć prezentację.

Blisko Bramy Floriańskiej, w zaułku przy ulicy Pijarskiej znajduje się pomnik Merkurego.
  

Mur przy Bramie Floriańskiej upodobali sobie handlarze sprzedający obrazy i rękodzieło artystyczne.

Obok znajduje się wyremontowane już Muzeum Książąt Czartoryskich. W grudniu 2019 roku powrócił tutaj obraz Dama z gronostajem (Dama z łasiczką). Wcześniej pokazywano go w jednej z sal na Wawelu. Polecam go zobaczyć – jest przepiękny.

Z kolei w tym budynku obok Barbakanu mieści się Narodowy Bank Polski i Urząd Komisji Nadzoru Finansowego.

Znajdź czas i przyjdź zobaczyć Barbakan i jego okolice.

Droga Królewska w Krakowie

Tagi

Barbakan, Brama Floriańska, Dom Jana Matejki, Droga Królewska, Hotel Pod Różą, Kamienica Strzemboszowska, Kawiarnia Jama Michalika, Kościół Mariacki, Kościół Św. Floriana, Kościół Św. Idziego, Kościół Św. Krzyża, Kościół Św. Piotra i Pawła, Kościół Św. Wojciecha, Kościół św. Marcina, Kraków, Mały Rynek, Muzeum Farmacji, Muzeum Jana Matejki, Plac Matejki, Pomnik Adama Mickiewicza, Pomnik Grunwaldzki, Rynek Główny, Sukiennice, Teatr im. Juliusza Słowackiego, ulica Floriańska, ulica Grodzka

Kiedyś Drogą Królewską, jak zwie się szlak wiodący przez Stare Miasto na Wawel, podążały poselstwa i pochody na Wawel. Podążając tą drogą, ogląda się najcenniejsze i najpiękniejsze krakowskie zabytki, przemierzając prestiżowe ulice. To przy nich stawiały swe kamienice bogate rody mieszczańskie.
Szlak zaczyna się przy Kościele św. Floriana.

Następnie wiedzie przez rozległy Plac Matejki obok Pomnika Grunwaldzkiego. Na kamiennym cokole pomnika, ufundowanego w 1910 roku przez Ignacego Jana Paderewskiego leży postać pokonanego wielkiego mistrza krzyżackiego Ulricha von Jungingena, powyżej stoi wielki książę litewski Witold. Na szczycie umieszczono konny posąg króla Władysława II Jagiełły. Po bokach cokołu widać z jednej strony polskiego rycerza z giermkiem zbierających chorągwie krzyżackie, a po przeciwnej wojownika litewskiego z jeńcem krzyżackim. Oryginalny pomnik został zniszczony w 1939 roku, odtworzono go dopiero w 1976 roku. Obecnie pomnik znajduje się w renowacji.
Przed monumentem umieszczono jeszcze symboliczny Grób Nieznanego Żołnierza.

Trasa biegnie dalej ku Barbakanowi i Bramie Floriańskiej.

Zboczywszy nieco z Drogi Królewskiej w stronę dworca kolejowego, można dojść wzdłuż muru obronnego do Plant i ulicy Szpitalnej. Tu można zobaczyć imponujący wielkością i rozmachem architektonicznym gmach Teatru im. Juliusza Słowackiego (mieści się na Placu Św. Ducha 1). Zbudowano go w latach 1891-1893. Projekt gmachu wzorowany był na operze paryskiej.

W głębi, za gmachem teatru, stoi w zagłębieniu niewielki ceglano-kamienny Kościół św. Krzyża w stylu gotyckim. Dzisiejsza budowla pochodzi z XIV wieku. Od zachodu góruje nad nią czworoboczna wieża z XV wieku.

Wróćmy jednak na Drogę Królewską. Za Bramą Floriańską otwiera się reprezentacyjna ulica Floriańska, która doprowadza na Rynek Główny.

To na ulicy Floriańskiej mieści się m.in:
a) kawiarnia Jama Michalika – wspomniałam już o niej wcześniej; tu narodził się legendarny kabaret Zielony Balonik

b) Dom Jana Matejki – tu mieści się muzeum tego słynnego, krakowskiego malarza; w tym miejscu urodził się, wychował i mieszkał do śmierci w 1893 roku
  

c) Muzeum Farmacji – o nim jeszcze napiszę, ponieważ warto do niego wstąpić

d) Hotel Pod Różą – jeden z najstarszych w Krakowie; zatrzymywali się w nim m.in. car Aleksander I czy Franciszek Liszt.

Ulicą Floriańską dochodzi się do Rynku Głównego, czyli centrum miasta. Kraków zachował układ urbanistyczny nadany mu w czasie lokacji miasta w 1257 roku. To jeden z największych średniowiecznych placów w Europie o wymiarach 200 x 200 m. Rynek to prawdziwy salon kulturalny, handlowy i turystyczny. Mieszkańcy twierdzą jednak, że to miejsce upodobali sobie turyści, natomiast oni wolą spotykać się na Kazimierzu. Należy pamiętać, że w Krakowie jest Rynek, a nie Starówka! Widziałam scenę, jak na pytanie o Starówkę skierowano turystę 300 km dalej – do Warszawy:)

Najbardziej znane budowle Rynku to Sukiennice i Kościół Mariacki oraz Kościół Św. Wojciecha i wieża dawnego ratusza. Koło Sukiennic stoi też pomnik Adama Mickiewicza. O tych miejscach opowiem jeszcze w kolejnych postach. Tutaj tylko o nich wspomniałam.

Obok Rynku Głównego jest też Mały Rynek. Mieści się on na tyłach Kościoła Mariackiego, między ulicą Mikołajską i ulicą Sienną. Za mojej bytności postawiono tutaj stragany. Mieści się tu m.in. Kamienica Strzemboszowska powstała przez połączenie dwóch gotyckich domów, częściowo zniszczona w połowie XVII wieku, odrestaurowywana kilkukrotnie w późniejszych latach.

Wróćmy do Rynku Głównego skąd Droga Królewska wiedzie dalej ku ulicy Grodzkiej i wzdłuż jej biegu do Zamku Królewskiego na Wawelu. O Wawelu już pisałam wcześniej.

Ulica Grodzka jest przedłużeniem ulicy Floriańskiej po drugiej stronie rynku. Należy do najstarszych ulic Krakowa. Na szczególną uwagę zasługuje tutaj Kościół św. Piotra i Pawła oraz Kościół św. Andrzeja.
Niewielki plac rozciąga się naprzeciwko głównej fasady Kościoła św. Piotra i Pawła oraz Kościoła św. Andrzeja. W 2001 roku ustawiono na placu kolumnę z posągiem księdza Piotra Skargi.

Kościół św. Piotra i Pawła
Piękna, elegancka fasada kościoła wznosi się ponad kamiennym placykiem oddzielonym od ulicy Grodzkiej posągami dwunastu apostołów. Była to pierwsza krakowska świątynia barokowa. W podziemiach krypty spoczywa Piotr Skarga.


  

Tu byłam na koncercie muzyki poważnej – jeżeli będzie za Waszej bytności to polecam.

Kościół św. Andrzeja
Stoi obok Kościoła św. Piotra i Pawła, zwieńczony dwiema charakterystycznymi białymi kamiennymi wieżami o ciemnych hełmach. Ta stara, romańska budowla pochodzi z lat 1079-1098. To jeden z najstarszych kościołów Krakowa. Od 1320 roku aż do dziś świątynia jest własnością klarysek, które z tyłu za kościołem mają swój klasztor.
  

Podążając ostatnim odcinkiem Drogi Królewskiej w kierunku Wawelu można obejrzeć jeszcze dwie świątynie. Pierwszą jest Kościół św. Marcina – zabytkowy kościół ewangelicki w Krakowie przy ul. Grodzkiej 58.

Druga świątynia to Kościół św. Idziego – zabytkowy kościół rzymskokatolicki dominikanów, znajdujący się przy ulicy Grodzkiej 67.

Warto Drogą Królewską przejść się rano, gdy jeszcze nie ma tłumu turystów.

I jeszcze jedna uwaga – bardzo ciężko jest zwiedzić kościoły w Krakowie. Są one z reguły otwarte tylko podczas nabożeństw lub koncertów.

Kraków – Kopiec Kościuszki kojarzy mi się z Moralnością Pani Dulskiej

Tagi

Kaplica Św. Bronisławy, Kopiec Kościuszki, Kościoł Najświętszego Salwatora, Kraków

Zwiedzając sporo w ciągu dnia postanowiłam wieczorem w ramach relaksującego spaceru pójść na Kopiec Kościuszki. To miejsce kojarzyło mi się zawsze z dramatem „Moralność Pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej. To w nim Felicjan Dulski chodząc wokół stołu szedł na Kopiec Kościuszki:)

Kraków ma 4 kopce: Tadeusza Kościuszki, Józef Piłsudskiego, Krakusa, Wandy.
Ja zdołałam odwiedzić tylko Kopiec Kościuszki.

Można do kopca dojechać autobusem 100 lub 101 z centrum Krakowa.
Ja wolałam iść pieszo.
  

Bilet na kopiec kosztuje 12 złotych. Na poniższej stronie jest informacja o godzinach otwarcia – jest to zależne od pory roku.

http://www.kopieckosciuszki.pl/

Od Kościoła Najświętszego Salwatora

można udać się piękną aleją w górę, na szczyt Wzgórza Św. Bronisławy, skąd rozpoczyna się grzbiet Sikornika. To popularna trasa spacerowa krakowian.

Szczyt wzgórza wieńczy Kopiec Kościuszki. Wzniesienie to zostało usypane przez społeczeństwo polskie w latach 1820-1823 ku czci Tadeusza Kościuszki (1746-1817) – generała wojsk polskich i amerykańskich. W 1860 roku w 30. rocznicę powstania listopadowego, szczyt Kopca zwieńczono głazem tatrzańskiego granitu (545 kg) z napisem „Kościuszce”. W latach 1850-1854 Austriacy obudowali Kopiec cytadelowym fortem, a sam Kopiec otoczono ceglanym murem – tamburem. W trakcie budowy fortu wyburzono pochodzącą z 1702 roku kaplicę Św. Bronisławy, którą zastąpiono, wkomponowaną w obręb tamburu, neogotycką kaplicą.
Wysokość Kopca: 35,54 m
Wysokość Kopca nad poziomem morza: 330,14 m

  

Idzie się taką drogą na górę Kopca.

Na trawie leżą dwie tablice. Pierwsza z 2002 roku mówiąca o odbudowie Kopca po powodziowych ulewach z lat 1997-1998.

Druga tablica upamiętnia odnowę Kopca w latach 1979-1980.

To już szczyt Kopca.

Widok na Kraków.

Po przeciwnej stronie można zobaczyć Kopiec Piłsudskiego. Najmłodszy i zarazem największy z krakowskich kopców zajmuje powierzchnię 0,76 ha. Miałam piękną pogodę, ale akurat zdjęcia Kopca Piłsudskiego byłyby robione pod słońce, więc nawet ich nie robiłam:)

Jeżeli masz trochę wolnego czasu późnym popołudniem to przyjdź i zobacz to miejsce.

Zamek Królewski na Wawelu – co warto zobaczyć

Tagi

Dama z gronostajem, Dama z łasiczką, Dziedziniec Batorego, Dziedziniec na Wawelu, Dzwon Zygmunt, Kaplica Potockich, Kaplica Wazów, Kaplica Zygmuntowska, Komnaty Królewskie na Wawelu, Kraków, Lady with an Ermine, Leonardo da Vinci, Muzeum Katedralne na Wawelu im. Jana Pawła II, Pomnik wolności, Prywatne Apartamenty Królewskie, Skarbiec, Smocza Jama, Sztuka Wschodu, Wawel, Wawel Zaginiony, Zamek Królewski, Zbrojownia

Wawel to druga co do wielkości, po Malborku, warownia w Polsce.
Od XVIII wieku Wawel był siedzibą władcy, a w 1000 roku urządzono tu także rezydencję krakowskich biskupów. W zabudowie wzgórza wyróżnia się 3 etapy:
a) pierwszy przypada na okres panowania Bolesława Chrobrego (992-1025)
b) drugi na czas rządów Kazimierza Wielkiego (1333-1370)
c) trzeci to epoka zygmuntowska, czyli panowanie Zygmunta Starego (1506-1548) i Zygmunta Augusta (1548-1572).

Zamek stracił na znaczeniu, po tym jak przestał pełnić funkcję siedziby władców, a pozostał jedynie miejscem ich koronacji i pogrzebów królewskich. W 1655 roku opanowali go Szwedzi i oczywiście ograbili. Podczas potopu szwedzkiego Wawel plądrowano 8 razy. Po upadku insurekcji kościuszkowskiej Kraków przeszedł w ręce Prus. Potem Prusacy przekazali miasto Austrii. Austriacy zaczęli budować na wzgórzu koszary, magazyny i składy amunicji. Podczas II Wojny Światowej na zamku mieszkał gubernator Hans Frank.

Bardzo dużo jest do zobaczenia na Wawelu, dlatego podzieliłam jego zwiedzanie na dwa dni.

http://www.wawel.krakow.pl/pl/

Pierwszego dnia zobaczyłam:
a) Reprezentacyjne Komnaty Królewskie – 18 zł
b) Prywatne Apartamenty Królewskie – 25 zł
c) Skarbiec Korony i Zbrojownię – 18 zł
d) Wawel Zaginiony – 10 zł
e) Sztukę Wschodu – 1 zł
f) Smoczą Jamę – 3 zł
g) Damę z gronostajem (Dama z łasiczką) – 10 zł

Można jeszcze pójść trasą sezonową i zobaczyć Budowle i ogrody Wawelu. Ta trasa jest tylko z przewodnikiem i obejmuje też Basztę Sandomierską. Ja już na tę trasę nie miałam czasu.

http://wawel.krakow.pl/pl/op/50/TRASY-SEZONOWE-godziny–ceny

Za bilet zapłaciłam 85 zł + 20 zł za audioguide (warto go pożyczyć).
W pomieszczeniach nie wolno robić zdjęć. W każdym pomieszczeniu stoi osoba pilnująca – to chyba dlatego tak drogie są bilety.

Dostaje się osobny bilet na Damę z gronostajem.

W rożnych miejscach można kupić bilety. Zawsze jest jednak informacja ile ich jeszcze pozostało na dany dzień.

W tym budynku kupuje się audioguide na zamek.

Wchodziłam na Wawel tym wejściem.

Dziedziniec
Pod okazałym budynkiem po południowej stronie katedry wiedzie długa, sklepiona brama na dziedziniec wewnętrzny zamku królewskiego, otoczony trzema kondygnacjami krużganków. Te krużganki powstały w latach 1507-1536, w trakcie budowy nowego, renesansowego zamku w miejsce spalonej rezydencji gotyckiej.

Idąc na dziedziniec poniższą bramą

można dostrzec po lewej stronie zakratowane wejście. To Dziedziniec Batorego. Pomiędzy katedrą, a zachodnim skrzydłem zamku stała tu kiedyś łaźnia królewska, której pozostałością jest kamienna wanna widoczna z tyłu.

Na bramie wejściowej do dziedzińca znajdują się 3 herby:
a) Orzeł polski króla Zygmunta I z literą S na piersi
b) Pogoń litewska
c) Herb rodziny Sworców przedstawiający węża smoka pożerającego Saracenę.

Komnaty Królewskie – nie można być pewnym, że tak wyglądały niegdyś wawelskie wnętrza – to co widzimy to próba odtworzenia wystroju sal wielokrotnie niszczonych przez pożary i grabieżców. Możemy zobaczyć Salę Turniejową – niegdyś miejsce narad i spotkań. Potem przechodzi się do pięknej Sali Poselskiej (sali tronowej), w której król przyjmował posłów, tu toczyły się obrady sejmu koronacyjnego. Następnie mija się inne sale, gdzie można zobaczyć cenne obrazy, antyki, arrasy i piękne kaflowe piece. Wreszcie trafia się do największej ze wszystkich komat zamkowych, Sali Senatorskiej  (240 m² powierzchni) z pięknymi arrasami.

Prywatne Apartamenty Królewskie – te pomieszczenia zwiedza się tylko w grupach z przewodnikiem. Należy pilnować wyznaczonej godziny wejścia! Przewodnik opowiada o pomieszczeniach (zwiedza się m.in. jadalnię, sień, garderobę, sypialnię), arrasach i innych eksponatach.

Skarbiec i Zbrojownia – zbiory zajmują kilka sal. Najważniejszym eksponatem jest Szczerbiec – to XIII wieczny miecz koronacyjny polskich władców. Zgromadzono tutaj zbroje, halabardy i duży zbiór broni palnej. Jest tutaj również kolekcja szpad, a na niższym poziomie wystawiono lufy armatnie.

Wawel Zaginiony – wystawa składa się z przedmiotów znalezionych podczas przeprowadzanych tutaj prac archeologicznych. Idąc serpentyną możemy podziwiać pozostałości murów rotundy Najświętszej Marii Panny.

Sztuka Wschodu – można tu zobaczyć namioty tureckie i perskie. Wiele eksponatów to zdobycze wojenne oddziałów Jana III Sobieskiego. Są tutaj m.in. chorągwie tureckie wykonane z jedwabiu przetykanego złotymi nićmi. Można też zobaczyć wazy japońskie i chińskie.

Dama z gronostajem – przepiękny obraz olejny Leonarda da Vinci namalowany około 1489-1490. Zaledwie w kilku muzeach świata mamy okazję oglądać obrazy Leonarda da Vinci, artysty, którego dorobek malarski jest zaskakująco ubogi, liczący tylko kilkanaście dzieł. Jego obraz (jedyny w Polsce) zakupił około roku 1800 we Włoszech książę Adam Jerzy Czartoryski i podarował swojej mamie Izabeli Czartoryskiej. Został przeniesiony na Wawel z Muzeum Książąt Czartoryskich, które jest remontowane. W 2011 podczas podróży po Europie został ubezpieczony na 300 mln euro.
Koniecznie go zobacz, robi niesamowite wrażenie.

Od grudnia 2019 obraz znajduje się ponownie w Muzeum Książąt Czartoryskich (placówka ta była długo remontowana).

Są tutaj miejsca, gdzie można coś zjeść czy też tylko posiedzieć.

Obok Smoczej Jamy znajduje się Pomnik Wolności w formie kolumny. Napis na niej głosi: „Kolumna ustawiona w roku odzyskania niepodległości 1918 przywrócona w roku jubileuszowym 2000”.

Smocza Jama – po 135 stopniach schodzi się do ciągnącego się przez 81 metrów korytarza, udostępnionego zwiedzającym. Po przejściu korytarza wychodzi się już poza Wawel – na wiślane bulwary.

Po wyjściu ze Smoczej Jamy można zobaczyć figurkę smoka ziejącego ogniem.
  

A to jeszcze panorama na miasto, która roztacza się blisko wejścia do Smoczej Jamy na Wawelu. Widać Sanktuarium w Łagiewnikach, Muzeum Sztuki Manga, wieże Klasztoru Kamedułów na Bielanach, Kopiec Kościuszki, Most Dębnicki.

Drugiego dnia zwiedziłam Katedrę i jej podziemia. Do katedry można wejść za darmo. W ramach biletu można obejrzeć: Dzwon Zygmunta, Groby Królewskie i Muzeum Katedralne. W katedrze i muzeum nie wolno robić zdjęć.

http://www.katedra-wawelska.pl/

Za bilet zapłaciłam 12zł + 7zł za audioguide. Aby wypożyczyć adioguide należy zostawić jakiś dokument (inny niż dowód osobisty)! Ja dałam kartę kredytową bo innego dokumentu nie miałam.

Dzisiejszy Kościół katedralny to trzecia świątynia o takiej randze w Krakowie. Pierwsza katedra wawelska powstała około 1020 roku. Jej fragmenty zachowały się pod zachodnią częścią zamku, uległa zniszczeniu w 1038 roku. Drugą katedrę wzniesiono w latach 1090-1142, spłonęła w pożarze na początku XIV wieku. W 1320 roku rozpoczęto budowę trzeciej katedry. W miarę jak katedra pięła się w górę, dodawano do niej przylegające kaplice. Zgromadzone w katedrze dzieła sztuki uległy zniszczeniu podczas najazdu Szwedów. Okupacja hitlerowska również zakończyła się zagarnięciem niektórych zabytków.

Na poniższym zdjęciu widać lepiej niektóre z 19 kaplic. Patrząc od lewej:
a) Kaplica Potockich z czerwonej cegły. Pod baldachimem wejście do krypty Marszałka Piłsudskiego.
b) Kaplica Szafrańców – przyziemie wapiennej wieży; ogromne gotyckie okno oświetla kaplicę.
c) Kaplica Wazów – na narożnikach kaplicy stoją posągi Św. Zygmunta i Władysława. Na fasadzie znajduje się tarcza z herbami Polski, Litwy, Szwecji i Gotlandii. Kiedyś tutaj znajdowało się główne południowe wejście do katedry.
d) Kaplica Zygmuntowska – mówi się o niej, że jest perłą renesansu na północ od Alp. Ma charakterystyczną kopułę na wysokim tamburze, która została pokryta pozłacaną łuską.
e) Kaplica bpa Jana Konarskiego z dużym półkoliście zakończonym oknem
f) Kaplica Jana Olbrachta

Jeżeli chodzi o wnętrze to już na odwrocie biletu jest informacja o planie zwiedzania katedry.

Droga zwiedzania jest dobrze oznaczona. Po lewej stronie, przez katedralną zakrystię idzie się do Wieży Zygmuntowskiej. Pnąc się do góry po ciasnych schodach pod ogromną konstrukcję z drewnianych bali, przechodzi się przez pierwszą i drugą kondygnację gdzie są różne dzwony.

Dopiero na trzeciej kondygnacji znajduje się Dzwon Zygmunt
z 1520 roku. Na wieżę został wciągnięty 13 lipca 1521 roku. Kielich dzwonu zdobią herby Polski i Litwy oraz postacie Świętego Stanisława biskupa i męczennika oraz króla Zygmunta. Przekaz mówi, że należy dotknąć dzwon lewą ręką i wypowiedzieć życzenie – podobno się spełni.
Całkowity ciężar dzwonu: 12.600 kg
Średnica klosza: 242 cm
Całkowita wysokość dzwonu: 460 cm
Napęd: 12 dzwonników
Zasięg słyszalności: 30 km

Z okien roztacza się widok na Kraków.

W kryptach pod katedrą od wieków chowano szczątki królów polskich oraz członków ich rodzin. Schodząc do podziemi z kaplicy Czartoryskich, jako pierwszą zwiedza się kryptę Św. Leonarda – piękne romańskie wnętrze. Tu leży m.in. Jan III Sobieski, Tadeusz Kościuszko, książę Józef Poniatowski czy gen. Władysław Sikorski. Potem przechodzi się do miejsc pochówków innych królów. Ostatnim miejscem jest mauzoleum Józefa Piłsudskiego. Obok trumny Piłsudskiego w 2010 roku umieszczono grobowiec prezydenta Lecha Kaczyńskiego i jego żony. 

W ramach biletu można zwiedzić Muzeum Katedralne na Wawelu im. Jana Pawła II. Przed nim znajduje się pomnik Jana Pawła II. Muzeum mieści się obok kas biletowych katedry.

Na poniższym filmie można zobaczyć jak wyglądają wnętrza.

https://www.youtube.com/watch?v=enHSZk-jRFQ

Każdy Polak powinien odwiedzić Wawel i na pewno każdy znajdzie tutaj coś ciekawego dla siebie.

Kraków – miasto, które każdy Polak powinien zobaczyć

Tagi

Cracow, Cukiernia Wadowice, Dragon ApartHostel, ENDZIOR Zapiekanki, Gorące Pączki w Krakowie, Gruzińskie Chaczapuri, Kawiarnia Jama Michalika, Kraków, kremówki papieskie, Lody Tradycyjna receptura, Restauracja C.K. Dezerter, Restauracja CORLEONE, Restauracja miód malina, Restauracja Żydowska "Ariel", Wierzynek

Teraz opowiem w kilku postach o Krakowie, w którym byłam w dniach
6-12 czerwca 2016 roku. Tak naprawdę to dwa razy w życiu przejeżdżałam przez Kraków i ani razu nie udało mi się go zwiedzić. Teraz, w dobie Pendolino postanowiłam to w końcu nadrobić.

Bilet z Gdańska do Krakowa, gdy kupimy go na 30 dni przed wyjazdem kosztuje 99 zł. Jedzie się trochę ponad 5 godzin, zatem bardzo szybko.

Ja mieszkałam w Dragon ApartHostel na ulicy Senatorskiej 2. Bardzo dobre miejsce – świetnie skomunikowane (z dworca jedzie tramwaj), no i blisko Wawelu. Obsługa bardzo pomocna – zawsze powiedzą jak najszybciej dostać się w dane miejsce. W pobliżu mały rynek ze świeżymi owocami i warzywami, piekarnia, sklep spożywczy.

https://web.facebook.com/DragonApartHostel/?_rdr

Wiedząc, że będę chciała sporo pozwiedzać kupiłam bilet na 7 dni na komunikację miejską za 48 zł. Kupiłam go od razu na dworcu w Krakowie.

Jeżeli chodzi o ciekawe miejsca w Krakowie to opowiem o nich na osobnych postach. Poniżej skupię się trochę na jedzeniu:)

W Krakowie proponuję spróbować pysznych obwarzanków za 1,50 zł.
  

Dodatkowo odwiedziłam kilka fajnych restauracji, które opiszę poniżej.

Nova RESTO BAR na ulicy Estery 18 na Kazimierzu. Pyszne sałatki z serem i łososiem.

http://www.novarestobar.pl/

Restauracja Żydowska „Ariel” na ulicy Szerokiej 17-18 na Kazimierzu.

http://ariel-krakow.pl/

Restauracja CORLEONE przy ulicy Poselskiej 19.

http://corleone.krakow.pl/

Restauracja miód malina na ulicy Grodzkiej 40 . Mają przepyszny chłodnik litewski. Niestety na podanie karty czeka się bardzo długo.

http://miodmalina.pl/

Gruzińskie Chaczapuri przy ulicy Siennej 4. Pierogi były bardzo smaczne.

http://www.chaczapuri.pl/

Restauracja C.K. Dezerter na ulicy Brackiej 6.

http://www.ckdezerter.pl/

  

Pamiętajmy o Wierzynku  – restauracja mieszcząca się przy Rynku Głównym 16. Założona została w 1945 roku przez Kazimierza Książka jako restauracja
Pod Wierzynkiem. Jej nazwa nawiązuje do postaci mieszczanina Mikołaja Wierzynka i wydanej przez niego w 1364 r. słynnej uczty, w której uczestniczyli m.in. cesarz Karol IV Luksemburski, Kazimierz III Wielki oraz wielu innych królów i książąt.

http://wierzynek.pl/

Kawiarnia Jama Michalika na ulicy Floriańskiej 45.

http://www.jamamichalika.pl/

Polecam też:

Dla smakoszy lodów, najlepsze lody w Krakowie są na ulicy Starowiślnej – Lody Tradycyjna receptura. Kolejki są zawsze.

https://pl-pl.facebook.com/LodyStarowislna

Gorące Pączki na ulicy Szewskiej 25

https://web.facebook.com/pages/Gor%C4%85ce-P%C4%85czki/1547084302203612?_rdr

W Cukierni Wadowice na ulicy Grodzkiej 28 warto spróbować kremówek papieskich.

http://cukierniawadowice.pl/

Koniecznie wstąpcie do ENDZIORA na zapiekanki na Plac Nowy 4. Są ogromne, ale można zawsze poprosić o przepołowienie i zjeść jedną na dwie osoby.

http://www.endzior.pl/menu

Odwiedziłam też plac targowy Stary Kleparz. Tu w końcu najadłam się poziomek:)

Mam nadzieję, że przedstawione przeze mnie miejsca pomogą Wam w wyborze, gdzie i czego spróbować:)

Berlin – Muzeum Pergamońskie z przepiękną Bramą Isztar

Tagi

12 Apostel, Berlin, Berlin Hauptbahnhof, Brama Isztar, Droga procesyjna, Fasada Pałacu Mshatta, Muzeum Pergamońskie, Ołtarz Pergamoński, Pergamonmuseum, Pokój z Aleppo, Rzymska brama targowa z Miletu, Wielki Ołtarz Zeusa

Na tzw. Wyspie Muzeów w Berlinie znajduje się Muzeum Pergamońskie (Pergamonmuseum). Powstało jako ostatnie z pięciu gmachów muzealnych jakie znajdują się na tej wyspie. Zostało wybudowane w latach 1910–1930. Obecnie w trzech skrzydłach budowli mieszczą się trzy muzea: Zbiory Sztuki Starożytnej, Muzeum Azji Przedniej (tu mieści się słynna Brama Isztar i fasada sali tronowej Nabuchodonozora II) oraz Muzeum Sztuki Islamskiej.
Idąc do Muzeum Pergamońskiego widać, że Berlin to wielki plac budowy.

Bilet kosztuje 12 EURO i lepiej kupić go przez internet. Muzeum otwierane jest od godziny 10:00. Ja byłam około 9:15 i już stało przede mną z jakieś 30 osób. Przed muzeum mają zaznaczone miejsce od którego czeka się już dwie godziny do wejścia. W muzeum dostaje się audioguide w języku polskim.

http://www.smb.museum/museen-und-einrichtungen/pergamonmuseum/home.html

Idąc do Muzeum Pergamońskiego przechodzi się koło Neues Museum
i Alte Nationalgalerie.

Najciekawsze rzeczy znajdują się na początku zwiedzania Muzeum Pergamońskiego, zatem jak ktoś ma mało czasu to nie musi iść na wyższe piętro.

Nie można zobaczyć Wielkiego Ołtarza Zeusa (Ołtarz Pergamoński). Zbudowano go w latach 180-160 p.n.e. i poświęcono Zeusowi i Atenie. Tę monumentalną budowlę wraz ze 120-metrowym fryzem przedstawiającym walkę bogów z gigantami już w 2014 roku poddano renowacji. Prawdopodobnie można go będzie ponownie zobaczyć dopiero w 2019 roku.

Brama Isztar – to brama w Babilonie, wzniesiona za panowania króla Nabuchodonozora II. Była ona północną bramą miasta, otwierającą tzw. drogę procesyjną. Ta marmurowa brama jest wysoka na 17 metrów, szeroka na 29 metrów i waży 1600 ton. Powstała 604-562 p.n.e. Poświęcono ją bogowi pogody Adadowi, którego symbolem był byk oraz Mardukowi, patronowi miasta, symbolizowanemu przez smoka. Isztar, której imię nosi brama, była boginią wojny – jej symbolem jest lew.



Obok znajduje się fasada sali tronowej z Babilonu z VI w. p.n.e. z okresu panowania Nabuchodonozora II, zaliczana do siedmiu cudów świata antycznego.
  

Jest też makieta i można zobaczyć jak to prawdopodobnie wyglądało. Ze względu na wielkość muzeum nie można było odtworzyć bramy i drogi procesyjnej w pierwotnym rozmiarze.

Droga procesyjna, także zrekonstruowana w muzeum, w rzeczywistości miała 20 metrów szerokości, 250 metrów długości i odgrywała istotną rolę w ceremoniach religijnych.

A tak wygląda ta zrekonstruowana droga z wyższego piętra.

Rzymska brama targowa z Miletu – wzniesiona w 120 roku za panowania Cesarza Hadriana, została odkryta w latach 1899-1913. Ma 29 metrów szerokości i 17 metrów wysokości. Rozpadła się po trzęsieniu ziemi i trzeba było ją składać fragment po fragmencie. Zrekonstruowana przez niemieckich archeologów padła pod alianckimi bombami podczas II Wojny Światowej. Potem znowu trzeba było ją odtwarzać.
Przed bramą położona jest mozaika.

A to przykłady ściennej tapety.

W kolejnych salach możemy zobaczyć poniższe rzeczy.

Fasada Pałacu Mshatta (Qasr al-Mshatta) – bogato rzeźbiona, południowa fasada średniowiecznej rezydencji pustynnej kalifów w Jordanii (ok. 30 km od Ammanu). Ruiny pałacu zostały odkryte w 1840 roku. Osmański sułtan podarował fasadę budowli cesarzowi Wilhelmowi II. Podczas II Wojny Światowej obiekt uległ znacznemu zniszczeniu. Obecnie, odrestaurowana fasada (33 m długości i 5 metrów wysokości) prezentowana jest w Muzeum Sztuki Islamskiej w Pergamonie.

Pokój z Aleppo – bogato malowana drewniana boazeria ścienna, zdobiąca niegdyś pokój przyjęć tzw. Qa‘a w chrześcijańskim domu Wakil w Aleppo w Syrii. Drewniana boazeria ma 2,5 m wysokości i rozciąga się na przestrzeni 35 m. Pokój ten jest oszklony. W boazerii wyróżnia się 14 drzwiczek wykonanych z drewna szlachetnego, najprawdopodobniej orzechowego, skrywających drzwi do innych pomieszczeń, okien i szaf.

Nisza domowa z Damaszku

Dywany

Po wyjściu z Muzeum Pergamońskiego udałam się już w stronę Berlin Hauptbahnhof. Po drodze zobaczyłam pana grającego na kieliszkach.

Następnie wstąpiłam do restauracji 12 Apostel (300 metrów od Muzeum Pergamońskiego). Są tutaj bardzo dobre pizze, makarony, sałatki.

https://12-apostoli.de/mitte/

To już Berlin Hauptbahnhof z którego wracałam pociągiem do Gdańska.

A to taka ciekawostka:)

To jest ostatni wpis o Berlinie. Mam nadzieję, że opisany przeze mnie Berlin pomoże Wam w decyzji czy warto tam pojechać i co należy zobaczyć.

Berliner Dom, czyli miejsce spoczynku członków dynastii Hohenzollernów w Berlinie

Tagi

Berlin, Berliner Dom, Deutsches Historisches Museum, Katedra berlińska, Katedra Św. Jadwigi, Neue Wache, Niemieckie Muzeum Historyczne, Pomnik Fryderyka Wielkiego, Sankt-Hedwigs-Kathedrale

Wspaniała, potężna świątynia, symbol cesarskiej siły z przełomu XIX i XX wieku, została podczas II Wojny Światowej wypalona, a władze NRD chciały nawet ją rozebrać.

Wzniesiono ją w latach 1894-1905 w stylu włoskiego renesansu. Ta berlińska katedra była dworskim kościołem Hohenzollernów i najważniejszym miejscem dynastycznych pochówków. Restaurację budowli rozpoczęto dopiero
w 1975 roku.
Bilet kosztował 7 EUR.

http://www.berlinerdom.de/

Tak wygląda wnętrze świątyni.

Naprzeciwko ołtarza, w głębi świątyni, widnieje balkon cesarski, gdzie podczas nabożeństw zasiadał władca.

Z południowej części katedry schodami przechodzi się do muzeum katedralnego, gdzie m.in. wystawiono XIX-wieczne makiety projektów świątyni.

Następnie idzie się coraz wyżej różnymi schodami i pomieszczeniami.

Dochodzi się w końcu na zewnętrzną galerię dookoła wierzchołka miedzianej kopuły skąd roztacza się taki widok.

W podziemiach katedry znajduje się krypta grobowa, w której pochowano
ok. 90 członków dynastii Hohenzollernów.

Obok Berliner Dom jest przystań (Berliner Wassertaxi) z której można wybrać się na wycieczkę statkiem.

http://berlinerwassertaxi.de/

Idąc do Berliner Dom minęłam konny pomnik Fryderyka Wielkiego. Jadącego konno Fryderyka otaczają posągi wybitnych dowódców, polityków, uczonych i artystów, na cokole znajdują się płaskorzeźby ze scenami z życia króla pruskiego.

Potem przechodziłam koło Nowego Odwachu (Neue Wache) mieszczącego się przy Unter den Linden w Berlinie. Ten neoklasyczny budynek ukończono
w 1818 roku. Obecnie jest to pomnik ku czci ofiar wojny i tyranii. W środku znajduje się rzeźba Mutter mit totem Sohn (Matka z nieżyjącym synem).

Zobaczyłam Uniwersytet Humboldtów – najstarszy uniwersytet w Berlinie (Humboldt-Universität zu Berlin).

Weszłam również do Katedry Św. Jadwigi (Sankt-Hedwigs-Kathedrale) znajdującej się blisko Uniwersytetu Humboldtów.

Blisko Berliner Dom znajduje się również Niemieckie Muzeum Historyczne (Deutsches Historisches Museum). Tego muzeum jednak nie zwiedzałam.

http://www.dhm.de/

Będąc w tym rejonie wstąpcie do Berliner Dom i obejrzyjcie tę budowlę – warto poświęcić jej trochę czasu.