Tagi
Akademia Sztuk Pięknych, Drezno, fabryka tytoniu, Frauenkirche, Grand Hotel Taschenbergpalais, Hofkirche, Hugo Zietz, Jan Wettyn, Johann von Sachsen, Katedra św. Trójcy, Kościół Dworski, Kościół Marii Panny, Opera Sempera, Orszak Książęcy, Plac Teatralny, Residenzschloß, Richard Wagner, Semperoper, Tarasy Brühla, Weihnachtsmarkt an der Frauenkirche, Yenidze, Zamek Królewski, Zwinger
W poprzednim poście opisałam późnobarokowy zespół architektoniczny Zwinger, a teraz przedstawię kilka ciekawych miejsc, które znajdują się w jego pobliżu.
Plac Teatralny usytuowany jest pomiędzy Zwingerem, gmachem Opery Sempera, Kościołem katedralnym św. Trójcy, a rzeką Łabą. Z drezdeńską operą związany był m.in. Richard Wagner. W czasie wojny opera została zniszczona do fundamentów. Odbudowę zakończono w 1985 roku.
Operę można zwiedzać, ale ja na to już nie miałam czasu.
W centrum Placu Teatralnego stoi konny pomnik króla Johanna von Sachsena (Jan Wettyn). Ten władca Saksonii słynął z zamiłowania do literatury i sztuki. Wzrok króla jest skierowany na katedrę, w której został pochowany.
Idąc w stronę kolejnych zabytków natknęłam się na samochód z przewodnikiem, który można wynająć w Dreźnie.
Po przeciwnej stronie ulicy znajduje się Katedra św. Trójcy (po lewej) oraz Zamek Królewski (Residenzschloß, po prawej).
Aby dojść do Katedry św. Trójcy należy z tego miejsca przejść na drugą stronę ulicy i iść pod tą galerią, łączącą Zamek Królewski z katedrą. Galeria znajduje się pomiędzy tymi budynkami.
Katedra św. Trójcy inaczej zwana Kościołem Dworskim (Hofkirche) jest największym kościołem katolickim w mieście. Wybudowano ją w latach 1739-1754 z pozyskiwanego w Saksonii Szwajcarskiej piaskowca. Katedra powstała za panowania Augusta III, który podobnie jak jego ojciec August II Mocny, aby móc zostać królem polskim musiał przejść na katolicyzm, mimo że w Saksonii dominował luteranizm. Podczas nalotów bombowych w 1945 roku świątynia została zniszczona. Odbudowę rozpoczęto po wojnie i zakończono w 1964 roku.
W Kościele Dworskim znajduje się krypta, miejsce spoczynku m.in. króla Polski Augusta III.
Naprzeciwko Katedry stoi pomnik Fryderyka Augusta I.
Po lewej stronie pomnika znajdują się schody, które prowadzą na Tarasy Brühla często zwane również „balkonem Europy”. Powstały w pierwszej połowie
XVIII wieku na bastionach drezdeńskiej twierdzy. Pomniki na tarasach upamiętniają m.in. osoby zasłużone dla Drezna.
Idąc zobaczyłam kolejny świąteczny jarmark – Weihnachtsmarkt an der Frauenkirche.
A w głębi widać Kościół Marii Panny (Frauenkirche), o nim jeszcze opowiem.
Przeszłam się tarasami ponieważ koniecznie chciałam zobaczyć piękną kopułę Akademii Sztuk Pięknych. Budynek ten nazywany jest żartobliwie wyciskarką do cytrusów – przypomina ją kopuła nakrywająca ten budynek.
To pomnik Ludwiga Richtera – niemieckiego malarza i filozofa.
A to jeszcze dwie ciekawostki.
Około 350 metrów od opery przy ulicy Taschenberg 3 znajduje się Grand Hotel Taschenbergpalais. Zbudowano go w XVIII wieku dla kochanki Augusta Mocnego. Został wiernie odrestaurowany w 1995 roku. Posiada salę balową na 500 osób.
Natomiast widoczny w oddali, na poniższym zdjęciu budynek z kopułą to dawna fabryka tytoniu Yenidze. Na przełomie XIX i XX wieku Drezno było liderem w produkcji papierosów w Niemczech i to właśnie tutaj wytwarzano papierosy, które następnie dostarczano na królewski dwór. Właścicielem i fundatorem fabryki był drezdeński potentat tytoniowy Hugo Zietz, który zauroczony orientalną architekturą postanowił wznieść budynek w stylu mauretańsko-secesyjnym. Surowce przechowywano w piwnicach, natomiast na drugim i trzecim piętrze papierosy były ręcznie skręcane. Na dolnych piętrach pakowano i wysyłano towar. W kopule znajdowała się sala odpoczynku dla pracowników. Podczas bombardowania w 1945 roku część tego „Tytoniowego Meczetu” uległa zniszczeniu. Po II wojnie światowej budynek częściowo zrekonstruowano i wznowiono produkcję papierosów. Obecnie jest to budynek biurowy. Kopuła o wysokości 20 m i 18 m średnicy przykryta jest kolorową, szklaną mozaiką wykonaną z 600 okien, z których każde zaprojektowano indywidualnie. Niestety nie zdołałam bliżej podejść do tego budynku, ale mam nadzieję, że nadrobię to następnym razem.